«Επιμνημόσυνη δέηση» της Χλόης Κουτσουμπέλη

22:26 4/2/2025 - Πηγή: Diastixo

ΤΟ ΡΗΓΜΑ

Όταν ξαφνικά ανοίγει ένα ρήγμα μες στο σπίτι
τα ανθρωπάκια του Γαΐτη
βγάζουν τα καπέλα
σ’ ύστατο χαιρετισμό.
Πρώτο πέφτει μέσα το κλουβί με τον μικρό ιπποπόταμο
που δεν έμαθε ποτέ να κελαηδάει,
ύστερα όλα τα παπούτσια στη σειρά
(τα λουστρίνια στον τελευταίο τους χορό)
μετά τα ακέφαλα κουστούμια
με τις κρεμάστρες τους
και τέλος τα βιβλία που ανοιγοκλείνουν νευρικά
τα φρύδια τους
πριν γκρεμιστούν για πάντα.
Μένουν μόνο οι άσαρκοι άνθρωποι

στις φωτογραφίες
να κουνούν τα χέρια απεγνωσμένα
μήπως και κάποιο πλοίο περάσει τυχαία
απ’ το σαλόνι
ήδη ναυαγοί χωρίς σωσίβια.
Αν ξαφνικά ανοίξει ένα ρήγμα μες στο σπίτι σου
μην προσπαθήσεις να το κλείσεις.
Πρέπει κανείς να εξοικειώνεται με την άβυσσο
που ύπουλα χαίνει
κάτω από το φρεσκοκουρεμένο μας γρασίδι.

ΛΙΤΑΝΕΙΑ

Χτυπώ τα χέρια μου στο έδαφος.
Μαύρο πρόβατο σού θυσιάζω.
Ταπεινά αποστρέφω το πρόσωπο
να γίνω η Καμία.
Άραγε μ’ ακούς;
Κάθε εκατό χρόνια σε θυμάμαι.
Κάθε εκατό χρόνια σε ξεχνώ.
Λήθη και Μνημοσύνη απ’ τον ίδιο κρουνό
τις κομμένες μου φλέβες.
Φοράς κράνος-κέλυφος νεκρής χελώνας
θαρρείς σε κάνει αόρατο.
Μα εγώ ακούω το pet σου που αλυχτά
με κόκαλα στα τρία στόματά του,
τρεις φορές ως τώρα μου ξέσκισε τις σάρκες.
Κι εγώ Λεύκα λευκή αφήνομαι
στο τρυφερό σου άγγιγμα Πάλλευκε Σκοτεινέ
αφού το Έρεβος γίνεται μελάνι.
Άλλωστε πάντα είχα μια τρομερή αγάπη στους ασφόδελους.

ΤΟ ΞΥΛΟΠΟΔΑΡΟ

Γνωρίζεις άραγε πως κάτω από τον παγωμένο φλοιό του δορυφόρου Γανυμήδη
υπάρχει ένας αλμυρός ωκεανός
δέκα φορές βαθύτερος από κάθε δάκρυ;
Πως το μεγαλύτερο χρυσόψαρο στον κόσμο
σπαρτάρησε για μια στιγμή
πριν διαλυθεί σε αστρική χρυσόσκονη;
Πως κάποιες νύχτες
παλιρροϊκές δυνάμεις γεννούν στον ουρανό φεγγάρια Φρανκενστάιν;
Γνωρίζεις τέλος πως μια μέρα ξαφνικά
κρατήρες βάραθρα μπορεί ν’ ανοίξουν στο στρογγυλό τυρί της γης
και τότε πρέπει κανείς να μάθει
να δρασκελίζει το κενό με ξυλοπόδαρα;
Τώρα ξέρεις γιατί αυτό το ποίημα μυρίζει κέδρο.

Ο ΜΥΘΟΣ ΛΕΕΙ

O μύθος λέει ότι στις σαράντα μέρες γίνονται πολλά και θαυμαστά.
Αφού ύστερα από σαράντα μέρες νηστείας
ο Πυθαγόρας, ο Μωυσής κι ο Βούδας
βουτήξαν στο πηγάδι έναν κουβά
ανέσυραν τη σάρκα φεγγαριού
κι ήπιαν το νερό των αστεριών.
Αφού σε σαράντα μέρες απ’ τη σπορά του
το έμβρυο σχηματίζεται αστερισμός.
Αφού ύστερα από σαράντα μέρες Κατακλυσμού
το πρώτο που βγήκε απ’ την κοιλιά της σάπιας Κιβωτού
ήταν μια πεταλούδα με κρυστάλλινα φτερά
που μετά την ονομάσαν πένθος.
Ο μύθος λέει ότι σαράντα μέρες αφού χαθεί ο αγαπημένος
μπορείς να αντικαταστήσεις την καρδιά σου
με αυτήν μιας αλεπούς με μαύρο αίμα
που μπορείς να τη βρεις στην κουφάλα υγρής σπηλιάς.
Ο μύθος λέει πολλά και θαυμαστά.
Μόνο που για τους θνητούς σε σαράντα μέρες
απλώς το χώμα ρουφάει το κρασί.
Κι εδώ τελειώνουν όλα τα θαύματα για μας.

Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΩ ΣΥΧΝΑ

Γνωρίζω ότι η συσκευή σου είναι σφραγισμένη υδρία
και δεν υπάρχει καταψυγμένη φωνή στον τηλεφωνητή.
Θέλω όμως να σου θέσω ερωτήσεις.
Για παράδειγμα, μια χελώνα που εκσφενδονίζεται στο άπειρο
μπορεί να γίνει μικρός δορυφόρος σε τροχιά γύρω απ’ τα δάχτυλα;
Οι άγγελοι είναι μικρά γυάλινα δοχεία
βεντούζες πάνω στο κορμί που αποθηκεύουν την ψυχή;
Μπορεί κάποιος τη νύχτα ν’ ακούσει νερένια χέρια να κυλούν
και το πρωί να βρει μισοφαγωμένο ένα μπισκότο στην κουζίνα;
Όταν οι βαλβίδες της καρδιάς διάπλατα ανοίξουν
πλημμυρίζουν άραγε τα φράγματα του κόσμου;
Χιλιάδες χρόνια πριν
η Παλιά ρωτούσε το Κόκκινο Ποτάμι.
Βουβός ο χρόνος, τον στομώνει ο πανάρχαιος φελλός.
Όμως παρ’ όλα αυτά θα σου τηλεφωνώ.
Καλύτερο από το να τηλεφωνώ σε μένα.

Η Χλόη Κουτσουμπέλη γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε Νομική στο ΑΠΘ και εργάστηκε στον τραπεζικό τομέα. Έχει εκδώσει έντεκα ποιητικές συλλογές (εκ των οποίων η συλλογή Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης, Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2016, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης), τρία μυθιστορήματα και δύο θεατρικά έργα. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν φιλοξενηθεί σε ξενόγλωσσα περιοδικά και σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. To 2020 εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Φωτόδεντρο στη Σεβίλλη μια συλλογή αρχαιόθεμων ποιημάτων της με τίτλο Πάντα κάτι ξεχνά η Αντιγόνη όταν φεύγει, μεταφρασμένη από τον José Antonio Moreno Jurado. Πρόσφατη ποιητική συλλογή της: Αρχαίος πίθηκος (Εκδόσεις Πόλις, 2024).