«Η εκδίκηση του βουνού» του Πέτρου Γκάτζια

Ένας κοντόσωμος άντρας αφηγείται μια ιστορία. Είναι απλά ντυμένος. Φοράει μάλλινη ζακέτα και στα χέρια του κρατάει την ορειβατική αξίνα. Τη χαϊδεύει. Ονομάζεται Οσβάλντο Σεγούντο Βιλέγκας.

Μπορεί να έχει πια αποσυρθεί, αλλά πριν από μισόν αιώνα συμμετείχε ως νεαρός ημιονηγός στη διάσωση της ομάδας ράγκμπι της Ουρουγουάης. Η εικόνα των αποστεωμένων ανθρώπων που αντίκρισε τότε, με τα αγριεμένα, σκληρά χαρακτηριστικά, τον στοιχειώνει ακόμη.

Το αεροπλάνο τους είχε συντριβεί στις Άνδεις τον Οκτώβριο του 1972 και θα τους είχαν ξεγράψει αν ένας απ’ αυτούς δεν πετούσε μια πέτρα, τυλιγμένη

σε ένα κομμάτι χαρτί, σε συνάδελφο του Βιλέγκας, ο οποίος είχε βρεθεί τυχαία στην περιοχή. Οι εξαντλημένοι επιζώντες έγραφαν πως κάποιοι απ’ αυτούς τα είχαν τελικά καταφέρει, αλλά με σκληρό τίμημα: 12 επιβάτες σκοτώθηκαν αμέσως μετά την πρόσκρουση στο έδαφος. Άλλοι πέντε δεν έβγαλαν ούτε την πρώτη νύχτα, σε θερμοκρασία -30 βαθμούς Κελσίου. Λίγο αργότερα, έσβησαν και άλλα οκτώ μέλη της ομάδας. Οι λιγοστές προμήθειες δεν επαρκούσαν και εκείνοι κατέφυγαν στον κανιβαλισμό. Άντεξαν 72 μέρες, μέχρι να φτάσει στην περιοχή ο Βιλέγκας με τους υπόλοιπους. Η ιστορία τους έγινε βιβλίο και ταινία υπό τον τίτλο: Society of the Snow (Η κοινωνία του χιονιού), σοκάροντας τότε τη διεθνή κοινότητα.

Ο Οσβάλντο Σεγούντο Βιλέγκας είναι τώρα 80 ετών. Στα χρόνια της νιότης του, οι πλαγιές του βουνού, του Τσέρο Ελ Πλόμο, ήταν καλυμμένες με λεπτές λεπίδες συμπαγούς χιονιού και πάγου, οι οποίες συνήθως σχηματίζονται καθώς το σκληρό χιόνι λιώνει κάτω από τον ξηρό, κρύο αέρα των Άνδεων.

Τώρα το βουνό καταρρέει. Η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας έχει προκαλέσει την υποχώρηση του παγετώνα. Νέες λιμνοθάλασσες έχουν σχηματιστεί, τεράστιες τρύπες έχουν ανοίξει, καταστρέφοντας το αρχαίο μονοπάτι προς την κορυφή.

«Υπολογίζω άλλα δέκα χρόνια και αντίο, το Eλ Πλόμο θα χαθεί», μονολογεί ο ίδιος με θλίψη. Είναι μια ζωντανή απόδειξη ότι οι καλύτεροι μάρτυρες αυτών των αλλαγών είναι οι άνθρωποι οι οποίοι εργάζονται στο βουνό, ακολουθώντας τις ίδιες διαδρομές. «Το ίδιο συμβαίνει στην Παταγονία», συνεχίζει. «Σε μέρη όπου υπήρχαν παγετώνες, τώρα υπάρχουν δάση».

«Πριν από τέσσερα ή πέντε χρόνια χιόνισε πολύ εδώ. Αλλά μετά το χιόνι ήταν όλο και λιγότερο και τώρα δεν έχει καθόλου χιόνι», δηλώνει και ο Ρουσμπέλ Βιντάλ, οδηγός βουνού, κατά πολύ νεότερός του, ο οποίος στέκεται δίπλα του. Η νέα γενιά – κατά πολλούς, η πιο άτυχη.

Οι αυτόχθονες είχαν σεβαστεί το Ελ Πλόμο για αιώνες. Οι Ίνκα πραγματοποιούσαν ανθρωποθυσίες στην κορυφή. Σήμερα όμως;

Σήμερα, τα μάτια του Οσβάλντο Σεγούντο Βιλέγκας δακρύζουν. Έχει δει πολλά στη ζωή του, αλλά μπροστά σε κάτι τέτοιο νιώθει ανίσχυρος…

Keywords
Τυχαία Θέματα