Πέντε ποιήματα της Χρύσας Ευστ. Αλεξοπούλου

01:18 18/8/2023 - Πηγή: Diastixo

1.

Η λογική της σχεδίασής σου με ξεπερνά.
Χάνομαι μέσα σε νευρώνες, τριχοειδή,
ιστούς επιθηλιακούς και νευρικούς,
χλωρίδια και κάλια, κόκαλα και νερό,
πολύ νερό, συνεχώς νερό παντού,
κόκκινο, αλμυρό, όξινο, σαπισμένο, ποτέ αδιάφορο.
Αναρωτιέμαι, υπάρχω εξαιτίας σου,
υπάρχεις εξαιτίας μου;
Δεν ξέρω να απαντήσω…
Ξέρω μόνο πως τόσα χρόνια μαζί
και δεν σε γνωρίζω. Πώς με κοιμάσαι; Γιατί
με προμηθεύεις δάκρυα; Τι σε έκανε μες
στα σκοτάδια μου να ζωγραφίζεις όνειρα;
Πώς ξεχώρισες γέλιο από χαμόγελο, ματιά από
ματιά,

στεναγμούς από αναπνοές;
Πορευόμαστε έτσι,
έτσι που κλείνεις μέσα σου το χάδι του Απείρου. 

2.

Μέσα σου βολεύτηκα με τον καιρό, συνήθισα την
αμοιβαία ύπαρξή μας. Υπάρχουν φορές που
έντονα σε νιώθω κυρίαρχο ξενιστή μου
με υποδείξεις και κανόνες, έναν δυνάστη
άτεγκτο σαν εκείνους που έδεναν στις
γαλέρες τούς ερέτες απελπισμένους.
Ορίζεις κινήσεις γρήγορες ή ράθυμο ξαπλώνεις
με τη μνήμη εμβρύου ζωής για να αναγεννηθείς
μες στο σκοτάδι της νύχτας.
Σε ακούω άλλοτε να κομπάζεις για κατορθώματα,
άλλοτε να θρηνείς την ανημπόρια σου,
πάντοτε όμως παρόν στο καθρέφτισμα,
όταν μοχθώ να συλλαβίσω τη φθορά σου.

3.

Δεν περιμένεις, απαιτείς, απαιτείς την προσοχή μου,
ξέρεις καλά πως στο τέλος εγώ θα υποκύψω.
Τα κύτταρά μου θρέφεις ακούραστα, διαχειρίζεσαι
το αίμα μου, το οξυγόνο μου, την πείνα μου,
με πονάς, συχνά περιφρονείς τη δύναμή μου.
Πάντως τόσα χρόνια και δεν κατάλαβα
αν με μισείς ή αν με αγαπάς και πότε,
έτσι που οι επιθυμίες σου μπερδεύουν
κρίση και διάθεση, συγχέουν κέρδη με ζημίες.

4.

Άλλοι σε περιφέρουν περιποιημένο με τις γραμμώσεις
εμφανείς, το βάδισμα αγέρωχο σαν εμβατήριο θριάμβου,
με τη λαχτάρα της κατάκτησης γραμμένη στο μέτωπο.
Σαν να μην έχεις γνώση για τα φθαρμένα υλικά, τα
πνιγηρά νερά ούτε για τα δολώματα που στήνει ο
παγιδευτής παντού τριγύρω με τέχνη ύπουλη.
Βαδίζεις, ξαπλώνεις, λούζεσαι στο φως, μικρός
θεός καθημερινός κι ανώνυμος, σφραγισμένο
από νεότητα κυοφορείς το σπέρμα της φθοράς,
ντύνεσαι αρωματισμένο την εκκρεμότητα του τέλους.

5.

Αλλού η ωραιότητά σου ξεχάστηκε,
κρύφτηκε κάτω από πυκνά θελήματα ανθρώπων
που στάθηκαν απέναντι ή δίπλα σου.
Άλλοτε προσφέρθηκες εκούσια
για να σκουπίσεις το χιόνι, να θρέψεις αθόρυβα
τη φλόγα της εστίας.
Κοπίασες με όλους τους μυς σου τεταμένους,
περιπλανήθηκες αναζητώντας προεκτάσεις
ονείρων, μέχρι που άρχισε να τελειώνει
του χρόνου η δωρεά κι έγινες ακόμη ένα σώμα
που δεν πρόλαβε να αναπαυτεί στην έκσταση
της προσευχής, στην ευλογία της αγάπης.

[Από την ανέκδοτη συλλογή με τίτλο Σώματος εγκώμιον]

Η Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου κατάγεται από την Αμαλιάδα. Σπούδασε Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και είναι αριστούχος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως καθηγήτρια και σχολική σύμβουλος Ανατολικής Αττικής. Δίδαξε στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα (Αρχαίο Δράμα στο Ε.Α.Π.) και στη Γερμανία (Ελληνική Γλώσσα και Πολιτισμό). Έχουν εκδοθεί η διατριβή της (Η γυναικεία δράση στον Ευριπίδη: εκδίκηση και επιβολή: Μήδεια, Εκάβη, Ιππόλυτος, εκδ. Ελληνικά γράμματα, 2000), βιβλία για την αρχαϊκή λυρική ποίηση (Από τον ανατρεπτικό Αρχίλοχο στον λυρικό αφηγητή Βακχυλίδη, εκδ. Έννοια, 2004) και τον Ευριπίδη (Ευριπίδης: ο ποιητής του πάθους και των παθημάτων, εκδ. Πεδίο, 2018). Μελέτες της για φιλολογικά θέματα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους. Έχει μεταφράσει επιλεγμένα αποσπασμάτων των Γερμανών ποιητών Χάινε, Μέρικε και Ανέτ Φον Ντρόστε-Χίλσχοφ, ενώ έχουν εκδοθεί πέντε ποιητικές της συλλογές: Βορείως του Νότου (εκδ. Γαβριηλίδη, 2005), 30 και 1 νυχτερινές αντανακλάσεις (εκδ. Ηριδανός, 2008), Τόπος ένδον (εκδ. Ηριδανός, 2012), Φάος, φάος, φάος, φως (εκδ. Γαβριηλίδη, 2015), Πορείες κατάδυσης (εκδ. Περισπωμένη, 2020 – Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών «Λάμπρος Πορφύρας» 2021). Είναι μέλος επιστημονικών ενώσεων και του Κύκλου Ποιητών.