Kanye West – Yeezus

17:30 25/6/2013 - Πηγή: Mixtape

Με ένα αυστηρά προσωπικό αλλά και ενίοτε αμφιλεγόμενο μουσικό και καλλιτεχνικό όραμα, ο Kanye West φτάνει στο έκτο και σαφέστατα πιο “δύσκολο” άλμπουμ της καριέρας του, διχάζοντας ακόμα και φανατικούς θιασώτες του όπως μπορεί κανείς να δει αν διαβάσει κανείς σχόλια αναγνωστών σε αμερικάνικα sites.

Το πρώτο που γίνεται άμεσα εμφανές στο Yeezus είναι ο τραχύς, βίαιος, ωμός ηλεκτρονικός ήχος που κυριαρχεί στην πλειόνοτητα των κομμάτιων του και που έκανε κάποιους

κριτικούς να το συγκρίνουν, κάπως υπερβολικά κατά την γνώμη μου, με Nine Inch Nails και άλλα industrial σχήματα.

Βαριά beats, “σκληρές” γραμμές στα synths σε συνδυασμό με τα ουρλιαχτά του Kanye, μια εμφανής προτίμηση σε dancehall στοιχεία (βλ. samples από Capleton, Beenie Man, Popcaan, η συμμετοχή του Assassin, κλπ) και μια επιλογή από samples που πάλι σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό -από το ουγγρικό prog rock των Omega στο πιο εμβληματικό κομμάτι που συνδέθηκε με το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, ‘Strange Fruit’ στην εκτέλεση της Nina Simone- δίνουν στο Yeezus έναν ήχο που απέχει παρασάγγας από οποιαδήποτε άλλη mainstream rap κυκλοφορία εδώ και πολύ καιρό.

Αν το δούμε δε υπό το πρίσμα, που πρώτος ο πάντα οξυδερκής Chris Weingarten του SPIN σημείωσε στο twitter, ότι ουσιαστικά φέρνει στο προσκήνιο το αντίστοιχο κύμα πιο σκληρών/βαριών hip-hop κυκλοφοριών που αναπτύσσεται εδώ και λίγο καιρό στις μικρότερες κατηγορίες της rap (βλ. Death Grips, Killer Mike/El-P, κλπ) ως αντίβαρο στο καγκουριστικο mainstream hip-hop, στα ομιχλώδη beats της cloud rap και τα strip club anthems του “Νότου”, τότε το gospel sample στο εναρκτήριο ‘On Sight’ παίρνει μάλλον ένα πολύ πιο ενδιαφέρον νόημα: ”He’ll give us what we need, It may not be what we want…“.

Και μην σας ξεγελάνε καν οι …διμοιρίες των συνεργατών που συνέβαλλαν στην δημιουργία του Yeezus -μια ματιά στα credits πραγματικά θα σας ζαλίσει- και που ξεκινάνε από τους Daft Punk, τον Justin Vernon (βλ.Bon Iver) και τον Rick Rubin και φτάνουν στον Chief Keef, στον Hudson Mohawke (ποιός να το πίστευε πως εκείνος ο ντροπαλός πιτσιρικάς σκωτσέζος παραγωγός που βλέπαμε κάποτε στο Synch ή στο Bios μετατρέπεται σιγά-σιγά σε όνομα πρώτου μεγέθους;!), στον Evian Christ ή στους ανερχόμενους γάλλους παραγωγούς Brodinski και Gesaffelstein. Το Yeezus είναι ένα απόλυτα προσωπικό όχημα για το όραμα του Kanye.

Και αν τα πράγματα πάνε πολύ καλά στο μουσικό κομμάτι, στο στιχουργικό κομμάτι ο Kanye γίνεται ακόμα πιο αμφιλεγόμενος ενίοτε καταλήγοντας σε παιδαριώδη λάθη (‘I keep it 300, like the Romans‘), ασυναρτησίες (“I am a god, So hurry up with my damn massage, In a French-ass restaurant, Hurry up with my damn croissants“, “Ι be speaking Swaghili”) ή, ακόμα χειρότερα, σε έναν σχεδόν ανυπόφορο ρατσισμό/σεξισμό (“Eatin’ Asian pussy, all I need was sweet and sour sauce“, “Put my fist in her like a civil rights sign“, κλπ).

Και όμως, τα παραβλέπεις όλα αυτά γιατί στον ίδιο δίσκο, ενίοτε ακόμα και στο ίδιο κομμάτι(!) , καταφέρνει να καταδείξει αιχμηρότατα θέματα όπως τον ακόμα εγγενή στην αμερικάνικη κοινωνία ρατσισμό (“They see a black man with a white woman, At the top floor they gone come to kill King Kong“) ή την στερεοτυπική αντιμετώπιοη των μαύρων σε όλα τα επίπεδα (“You see it’s broke nigga racism, That’s that “Don’t touch anything in the store”, And this rich nigga racism, That’s that “Come in, please buy more, What you want, a Bentley? Fur coat? A diamond chain? All you blacks want all the same things”).

Φτάνει ακόμα να στηλιτεύσει ακόμα και την ακμαιότατη βιομηχανία ιδιωτικών σωφρονιστικών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και την σύνδεση της με την απονομή δικαιοσύνης (μιλάμε για συμφέροντα δισεκατομμυρίων δολλαρίων εδώ) -στην κομμάταρα ‘New Slaves’, δεν νομίζω να έχει ξανασυμβεί αυτό, ειδικά σε mainstream rap δίσκο- ενώ ενίοτε γίνεται αφοπλιστικά προσωπικός όσον αφορά θέματα όπως οι σχέσεις του με το άλλο φύλο (‘Blood On The Leaves‘, ‘Guilt Trip‘ με το απολαυστικότατο σαμπλάκι με τα jamaican patois φωνητικά του Popcaan από το ‘Blocka’ του Pusha-T), τις καταχρήσεις (‘Hold My Liquor‘), κλπ. Όπως προείπα, το Yeezus είναι ένα απόλυτα προσωπικό καλλιτεχνικό όραμα του Kanye και κάθε προσπάθεια τοποθέτησης του στα “καλούπια” του σύγχρονου hip-hop είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Και ενώ συμβαίνουν όλα στα εννέα πρώτα κομμάτια του δίσκου, έρχεται ένα κομμάτι στο τέλος -το ‘Bound 2′ με κολλητικότατο 70s soul σαμπλάκι και με καλεσμένο τον Charlie Wilson των r’n'b/funk θρύλων The Gap Band- που θα μπορούσε εύκολα να βρίσκεται στο ντεμπούτο του College Dropout και που μοιάζει σαν κλείσιμο ματιού από τον Kanye. Σαν να μας λέει “μην ανησυχείτε, εδώ είμαι, είμαι ακόμα αυτός που γνωρίσατε και αγαπήσατε αλλά αυτή είναι η νέα μου περσόνα. Αποδεχτείτε την“.

Πως να μην του βγάλεις μετά και πάλι το καπέλο και πως να μην παραδεχθείς για άλλη μια φορά το ταλέντο του;

Label: Def Jam Recordings

Track(s) for your mixtape: ‘On Sight’, ‘New Slaves’, ’Black Skinhead’, ‘Hold My Liquor’, ‘Bound 2′

Kanye West – ‘New Slaves’ (Live on SNL)

Click here to view the embedded video.

Kanye West – ‘Black Skinhead’ (Live on SNL)

Click here to view the embedded video.