Patti Smith @ Ηρώδειο

11:37 24/6/2013 - Πηγή: Mixtape

H “ιέρεια της ροκ” που ήρθε να λειτούργησει επιτέλους και κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης και άλλα τέτοια γραφικά αναφέρονταν στο φυλλάδιο που μας έδωσαν στην είσοδο του Ηρωδείου καθώς προσερχόμασταν να δούμε την Patti Smith για πολλοστή φορά στην Αθήνα και αναρωτιόμουν αν ο χώρος ενός αρχαίου θεάτρου θα της ταιριάξει ή θα ήταν καλύτερα να την βλέπαμε σε κάποιο άλλο ανοιχτό χώρο της Αθήνας ως συνήθως.

Το σίγουρο είναι πως η

επιβλητικότητα και το ειδικό βάρος του χώρου (που ήταν ακόμα πιο μαγικός κάτω από το σχεδόν ολόγιομο φεγγάρι) δεν πτόησαν ούτε στο ελάχιστο την 67χρονη πλέον Patti Smith -αν και θεώρησε τιμή να πατήσει το ίδιο σανίδι που κάποτε πάτησε η Μαρία Κάλλας όπως μας είπε- και παρέα με την τετραμελή μπάντα της έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλά και που όσες φορές και να το δεις δεν το βαριέσαι με τίποτα: να μας παρουσίασει με τον καλύτερο τρόπο εκείνο το κομμάτι από την ιστορία του rock’n'roll που η ίδια όρισε και που δικαιωματικά της ανήκει.

Και αν ενίοτε ο διδακτικός της λόγος ανάμεσα στα τραγούδια για την ανάγκη να σταθούμε ζωντανοί στις εποχές της κρίσης έφτανε πότε-πότε τα όρια του γραφικού -μέχρι να τρώμε όλα μας τα λαχανικά μας προέτρεψε κάτι που δεν θα το έκανε ούτε η σχεδόν συνομήλικη της μάνα μου- και αν ενιότε τα νέα της κομμάτια σε έκαναν να αναρωτηθείς “μα τι σκεφτόταν;” (εντάξει, δέχομαι τις καλές προθέσεις για το tribute στην Amy Winehouse ‘This Is The Girl’ από το περσινό Banga αλλά ρε Patti….), έρχοντουσαν οι δυνατές εκτελέσεις τραγουδιών (κανονικά εδω θέλει Τ κεφαλαίο) όπως το ‘Redondo Beach’, το ‘Free Money’ή το ‘Summertime Blues’ (Eddie Cochran) και σε παρέσερναν στην δίνη τους.

Κομβικό συμείο της βραδιάς αποτέλεσε το medley με τραγούδια από κλασικά garage rock σχήματα (The Monks, Count Five, κλπ) που ανέλαβε φυσικά ο Lenny Kaye (ας μην ξεχνάμε και την συμβολή του στις garage rock επανεκδόσεις χάρις στα θρυλικά πλέον Nuggets) και όπου μετέτρεψε την βραδιά σε καθαρόαιμη rock συναυλία αφού μετά την αρχή που έκανε η Patti Smith χορεύοντας στην πλατεία του αρχαίου θεάτρου άρχισε να κατεβαίνει μαζίκά το κοινό μπροστά στην σκηνή κάνοντας τις ταξιθετριες και ταξιθέτες του χώρου να πάθουν σχεδόν συγκοπή.

Και η βραδιά συνέχιστηκε απρόσκοπτα (και αρκετά πιο ζωηρά είναι η αλήθεια) αφού η Patti Smith και η μπάντα της κάλυψαν όλα τα αναμενόμενα σημεία από την καριέρα της: ‘Because The Night’ με αφιέρωση στον Fred ‘Sonic’ Smith φυσικά, ‘Land’, ‘Gloria’, κλπ. To encore ξεκίνησε με μια όμορφη διασκευή στο ‘It’s A Dream’ του Neil Young και το όλο σετ έκλεισε με το απίστευτα ξεσηκωτικό όσα χρόνα και αν περάσουν ύμνο ‘People Have The Power’.

Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα ηχογραφεί ή θα περιοδεύει η Patti Smith αλλά όσο θα μπορεί να δίνει τέτοιες συναυλίες και θα περνάει από τα μέρη μας εμείς θα είμαστε και πάλι εκεί αφού η συναυλία επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά πως στην περίπτωση της Patti Smith ισχύει 100% το γραφικό τσιτάτο που λένε και στην πατρίδα της: “age is just a number”.

Σημείωση: η φωτογραφία της Patti Smith (Β.Πατσιαλός) στην αρχή του άρθρου είναι από την εμφάνιση της στο Rockwave Festival του 2008.