Epistory: Typing Chronicles | Review

15:00 8/7/2021 - Πηγή: Game Over

Το Epistory: Typing Chronicles κέντρισε εξαρχής το ενδιαφέρον του γράφοντα, μόνο και μόνο από την πρώτη ματιά. Τόσο το εικαστικό και η αισθητική του όσο και το όλο στήσιμο του κόσμου, που έφερνε σε κάτι από isometric-RPG ανοιχτού κόσμου, υπήρξαν παραπάνω από αρκετά ως ερεθίσματα για μια δοκιμή χωρίς καν τη στοιχειώδη γνώση του περί τίνος πρόκειται. Όταν, μάλιστα, έγινε αντιληπτό ότι το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από το πρωτότυπο σύστημα μάχης που στηρίζεται στην πληκτρολόγηση λέξεων για κάθε επίθεση, η προσμονή, η περιέργεια και ο ενθουσιασμός για το εν λόγω

εγχείρημα έφτασε επίπεδα ανάλογα της θερμοκρασίας των τελευταίων ημερών στην χώρα μας.

Όμορφα συναισθήματα να έχει κανείς στο ξεκίνημα ενός παιχνιδιού. Γεγονός που κάνει την απογοήτευση μεγαλύτερη, όταν αυτά εξαφανίζονται λίγα λεπτά αφού ο παίκτης αντικρίσει για πρώτη φορά το start στην οθόνη του Switch του. Το Epistory: Typing Chronicles πρωτοκυκλοφόρησε το 2016 σε υπολογιστές από την Fishing Cactus, ένα μικρό, βελγικό, ανεξάρτητο studio, και τώρα μετά από μια πενταετία στις ψηφιακές πλατφόρμες του Steam, δοκιμάζει την μετάβαση και στην κονσόλα της Nintendo.

Εδώ, πρέπει να γίνει ένα σύντομο “newsflash” και να αναφερθεί ότι το παιχνίδι, όσον αφορά στη μάχη του, βασίζεται ολοκληρωτικά στην πληκτρολόγηση. Δηλαδή, για κάθε επίθεση του χαρακτήρα μας απαιτείται η σωστή πληκτρολόγηση μια λέξης. H παραπάνω αναφορά γίνεται γιατί στην έκδοση του Switch το κλασικό typing που χαρακτήριζε το παιχνίδι έχει αντικατασταθεί με συνδυασμούς πλήκτρων της κονσόλας.

Παρά το γεγονός ότι η υβριδική κονσόλα της Nintendo επιτρέπει τη σύνδεση πληκτρολογίου ( που γυρνάει το Epistory: Typing Chronicles στο κλασικό, PC-typing mode του), προσωπική άποψη του γράφοντα είναι ότι, πραγματιστικά , το παιχνίδι έπρεπε να δοκιμαστεί κατά κύριο λόγο χωρίς συνδεδεμένο πληκτρολόγιο. Ο λόγος είναι ότι η ίδια η φύση του συστήματος είναι τέτοια που δεν ευνοεί τη σύνδεση πληκτρολογίου.

Δυσκολευόμαστε πολύ να δούμε υπό ποιες συνθήκες ο προσανατολισμός του Switch, που είναι να υφίσταται ανάμεσα σε portable και κονσόλα σαλονιού (couch-gaming), μπορεί να συμπλεύσει με τη χρήση ενός περιφερειακού όπως το πληκτρολόγιο και σε ποιους μπορεί να απευθύνεται όταν το κάνει. Βάσει του παραπάνω σκεπτικού, παρά το ότι το πληκτρολόγιο δοκιμάστηκε για αρκετά μεγάλο διάστημα του τίτλου, ο κύριος όγκος του «βγήκε» με το default setting των κουμπιών της κονσόλας και βάση αυτού κρίθηκε και αξιολογήθηκε.

Το πόνημα των Βέλγων είναι ένα αρκετά απλό παιχνίδι σε δομή · οριακά απλοϊκό θα έλεγε κανείς. Βασίζεται σε ένα υποτυπώδες σύστημα εξερεύνησης ανοιχτού κόσμου και μια διαδικαστικού χαρακτήρα ιστορία, ενώ κύριο selling point του είναι η μάχη που πραγματοποιείται μέσω της σωστής και ακριβής πληκτρολόγησης διαφόρων λέξεων ή, στην προκειμένη, μέσω του πατήματος των συνδυασμών των πλήκτρων της κονσόλας.

Στόχος του παίκτη, πρακτικά, είναι η εξερεύνηση του κόσμου, μέσω της πριγκίπισσας/ ηρωίδας του τίτλου και της αλεπούς της, που εκτελεί χρέη μεταφορικού μέσου για την πρώτη. Το παραπάνω επιτυγχάνεται με άνοιγμα νέων περιοχών του χάρτη και «καθάρισμά» τους από τα διάφορα τέρατα/ παράσιτα που την λυμαίνονται. Οι μάχες του παιχνιδιού έχουν -κατά κύριο λόγο- τη δομή wave-clearing. Τουτέστιν, η πριγκίπισσά μας κλειδώνει τη θέση της σε ένα συγκεκριμένο σημείο και αντιμετωπίζει κύματα εχθρών που της επιτίθενται.

Στην ουσία, ο παίκτης πρέπει να πληκτρολογήσει σωστά του συνδυασμούς κουμπιών που εμφανίζονται πάνω από κάθε mob, έγκαιρα, πριν κάποιο από αυτά φτάσει στο σημείο που βρίσκεται η ηρωίδα και την εξουδετερώσει αυτόματα με ένα άγγιγμα. Η χαρακτήρας μας επιτίθεται μέσω spells, με κάθε ένα από αυτά να μεταφράζεται σε μια ακολουθία κουμπιών. Όσο ισχυρότερος ο εχθρός, τόσο μεγαλύτερη η κάθε ακολουθία που πρέπει να συμπληρωθεί.

Αν ο παίκτης πατήσει λάθος κάποιο στοιχείο από τους συνδυασμούς, το combo ακυρώνεται και πρέπει να «γραφτεί» από την αρχή. Παράλληλα, ο χαρακτήρας μας μαθαίνει, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ορισμένες τεχνικές που δίνουν χαρακτήρα και attributes στα spells του (π.χ. Fire, Ice, Electricity κ.α.).

Αυτό, βέβαια, δεν ενέχει απολύτως καμία διαφορά στο gameplay. Αφήνει, μεν, ένα πολύ μικρό περιθώριο στρατηγικής στη προσέγγιση της μάχης, καθώς κάθε είδους τεχνική έχει διαφορετική επίπτωση στους εχθρούς (π.χ. το ice τους παγώνει και το electricity κάνει damage και στον διπλανό εχθρό), αλλά η εκτέλεση της κάθε τεχνικής δεν αλλάζει σε τίποτα άλλο, πέρα από τον χρωματισμό των συνδυασμών που εμφανίζονται στην οθόνη.

Ακόμα και με την πληκτρολόγηση λέξεων και όχι συνδυασμών πλήκτρων, τα πράγματα δεν καλυτερεύουν. Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει η απλή πληκτρολόγηση λέξεων, όταν αυτές μάλιστα δεν σχετίζονται και με κάποιο concept αλλά μοιάζουν εντελώς τυχαίες; Το xp από τις μάχες χρησιμοποιείται σε αναβαθμίσεις, αλλά και αυτές λίγη σημασία φαίνεται να έχουν. Όλα τα παραπάνω, δημιουργούν ένα υπερβολικά επαναλαμβανόμενο, ανέμπνευστο και διαδικαστικό μοντέλο gameplay, και η ομάδα της Fishing Cactus, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να προσδώσει ένα παραπάνω challenge, «εμβολιάζει» το παιχνίδι με ορισμένα αψυχολόγητα spikes δυσκολίας, άχαρα φτιαγμένα και καθόλου οργανικά σε σχέση με το υπόλοιπο παιχνίδι.

Η έξτρα δυσκολία αυτή δεν οφείλεται καν σε κάποιο twist του gameplay, αλλά σε επιπλέον κύματα εχθρών. Έτσι, καταλήγουμε σε ατέρμονες μάχες, που αντί για πέντε απαιτούν δεκαπέντε λεπτά ασταμάτητου button-tapping μέχρι να φτάσουν στην κορύφωση των τελευταίων κυμάτων, όπου εκεί μπορεί να βρει κανείς μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Δεν γνωρίζουμε πώς αποκαλείται γενικά μια τέτοια σχεδιαστική επιλογή, αλλά τα δέκα λεπτά αγγαρείας για κάθε προσπάθεια ενός υψηλού ενδιαφέροντος σημείου στο χωριό μας, το αποκαλούμε κακό design.

Από κει και έπειτα, το παιχνίδι κάνει κάποιες προσπάθειες ανανέωσης και φρεσκαρίσματος της εμπειρίας του με ορισμένα στοιχεία εξερεύνησης, κάποιους γρίφους, λίγα collectibles και δόσεις backtracking για άνοιγμα περιοχών, που έχετε ήδη περάσει, μέσω των τεχνικών που αποκτάτε στη συνέχεια. Ωστόσο όλα τα παραπάνω είναι εντελώς επιδερμικά, στερούνται κάποιου ουσιαστικού νοήματος και αποτυγχάνουν πλήρως στο να ξεκουράσουν τον παίκτη από το επαναλαμβανόμενο «κυρίως πιάτο».

Δυστυχώς, το όλο θέμα δεν βοηθάει καθόλου ούτε η ιστορία του παιχνιδιού, που χωλαίνει σε γραφή αλλά και σε απόδοση, καθώς εμφανίζεται γραπτή στο έδαφος και παράλληλα αφηγείται από έναν αναγνώστη σαν να διαβάζει δυνατά ένα βιβλίο, δημιουργώντας αυτή την αίσθηση αδιαφορίας και απόστασης για τον παίκτη από τα τεκταινόμενα του πανέμορφου κατά τα άλλα κόσμου του.

Βάσει της παραπάνω πρότασης, μπορεί να εξαχθεί και ένα βασικό συμπέρασμα σχετικά με την πιο άδικα χαμένη ευκαιρία του τίτλου. Το Epistory έχει ένα ιδιαίτερα όμορφο και ευχάριστο παρουσιαστικό στο μάτι του παίκτη. Είναι κρίμα, λοιπόν, που το ικανοποιητικό εικαστικό αποτέλεσμα δεν αναδεικνύεται από ένα οργανικά δεμένο σε αυτό gameplay.

Τα γραφικά του τίτλου είναι «χάρτινα». Δηλαδή, τα πάντα στον κόσμο είναι δημιουργημένα από χαρτί, το οποίο διπλώνεται και τσαλακώνεται ανάλογα τα σχήματα και τα περιβάλλοντα που δημιουργεί. Παρά το ότι δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, καθώς είναι μια αισθητική που έχει συναντηθεί και σε άλλες δημιουργίες, όπως το Tearaway, παραμένει άρτιο και ενδιαφέρον σαν concept ενώ η φωτεινή και “ζεστή” χρωματική παλέτα του, τον καθιστά ως τίτλο κομμένο και ραμμένο για την ταμπλέτα του Switch.

Από φωτεινά λιβάδια και παγωμένους ωκεανούς, μέχρι εγκαταλελειμμένα ορυχεία και υπόγειες πόλεις, τα περιβάλλοντα του Epistory διέπονται από μια σχεδιαστική καθαρότητα και μια μινιμαλιστική κομψότητα, διατηρώντας σωστά το γενικότερo χαλαρωτικό κλίμα του παιχνιδιού. Μνείας αξίζει και ο ηχητικός τομέας, όχι λόγω των αδιάφορων μουσικών θεμάτων, αλλά λόγω των εξαιρετικών ηχητικών εφέ των ήχων του χαρτιού (το πώς αυτό τσαλακώνεται, σχίζεται κ.ο.κ.).

Συνεπώς, το Epistory: Typing Chronicles είναι ένας τίτλος που δύσκολα θα βρει το κοινό του. Θα εκτιμηθεί από κάποιους που, κουρασμένοι από τα ρεαλιστικά, αληθοφανή και ενήλικα γραφικά κυνηγούν indie οπτικά διαμαντάκια με εναλλακτικό αισθητικό σχεδιασμό και φιλοσοφία. Θα προσελκύσει όσους κυνηγούν διαφορετικά από την πεπατημένη gameplay concepts και ψάχνουν διαλείμματα από τα κλασικά συστήματα μάχης. Αλλά από την άλλη, με την επανάληψη και την απλοϊκότητά του θα κουράσει την πλειοψηφία των παικτών που θα ασχοληθούν μαζί του, ευελπιστώντας σε μερικές διασκεδαστικές ώρες παιχνιδιού.

Το Epistory: Typing Chronicles κυκλοφορεί για PC από τις 30/3/2016 και για το Nintendo Switch από τις 2/7/21. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το Switch με review code που λάβαμε από την Qubic Games.

The post Epistory: Typing Chronicles | Review appeared first on GameOver.