Η Ουκρανία και η νέα γεωπολιτική σκακιέρα

09:40 24/2/2014 - Πηγή: Antinews

Τα γεγονότα των τελευταίων εικοσιτετραώρων στην Ουκρανία έχουν τραβήξει τα φώτα της προσοχής σε αυτή τη χώρα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και κάτι τέτοιο είναι απόλυτα δικαιολογημένο.

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία και το τι θα γίνει είναι πάρα πολύ σημαντικές και ο λόγος είναι πολύ απλός. Το τι θα γίνει σε αυτή τη χώρα ξεπερνάει κατά πολύ την ίδια την Ουκρανία. Στην καρδιά του θέματος βρίσκεται το τι θα γίνει με την Ρωσία στην επόμενη δεκαετία.

Παρά το γεγονός ότι ο

Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, συνεργάστηκε με την Καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, στην συμφωνία που επετεύχθη στην Ουκρανία, οι ενδείξεις είναι ότι σκοπεύει να επενδύσει σε μια στρατηγική χάους, έτσι ώστε να αναγκάσει και τη διάδοχη κατάσταση στην Ουκρανία να παραμείνει αγκιστρωμένη στην Μόσχα και γιατί όχι να αποτελέσει μέρος της μεγάλης ιδέας του Ρώσου Προέδρου που δεν είναι άλλη από την ΕυρωΑσιατική Ένωση.

Το πώς κινείται ο Πούτιν απέναντι στις χώρες την πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και στις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει να κάνει με την νοσταλγία του για αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης με άλλο όνομα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Πούτιν έχει δηλώσει ότι η χειρότερη ημέρα της ζωής του ήταν η ημέρα της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτή η νοσταλγία του επικεφαλή του Κρεμλίνου, είναι που θα καθορίσει τις από εδώ και πέρα εξελίξεις στην Ουκρανία.

Οι επιλογές του Πούτιν είναι δύο. Από τη μία να συνεχίσει να επενδύει στην αναβίωση της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Αυτοκρατορίας ή να αποφασίσει να αποτελέσει μια υπολογίσιμη ευρωπαϊκή δύναμη, μέσα από καλές σχέσεις και συνεργασία με την ΕΕ.

Η μέχρι σήμερα στάση του δείχνει να είναι κολλημένος στην στρατηγική της νοσταλγίας του περασμένου μεγαλείου.

Το πρώτο μεγάλο τεστ για την επιτυχία αυτής της στρατηγικής είναι η Ουκρανία.

Η συμφωνία υπάρχει και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Το Κρεμλίνο γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι ο εκλεκτός του, σχεδόν έκπτωτος πλέον Πρόεδρος Γιανουκόβιτς είναι πολιτικά τελειωμένος.

Παρόλα αυτά μέσω των δηλώσεων του Υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ και της στάσης του ίδιου του Γιανουκόβιτς, είναι σαφές ότι το Κρεμλίνο σκοπεύει να διατηρήσει για κάποιο διάστημα το χάος στην χώρα έτσι ώστε να βρεθεί και πάλι στην πρώτη θέση του καθορισμού των εξελίξεων την επόμενη ημέρα.

Εκείνο όπως που διαφεύγει από τον Πούτιν είναι ότι πριν 25 χρόνια ο λαός της Ουκρανίας κατέκτησε την ανεξαρτησία του απέναντι σε ένα απολυταρχικό Σοβιετικό καθεστώς και σε καμία περίπτωση δεν θα θελήσει να επιστρέψει σε μια παρόμοια κατάσταση στην οποία η μόνη διαφορά θα είναι στο όνομα. Ακόμη και η πολιτική ελίτ της Ουκρανίας που είναι φιλική προς τη Μόσχα, έχει πλέον συνηθίσει να ηγείται μια ανεξάρτητης χώρας, να έχει δική της κυβέρνηση, δικούς της Υπουργούς, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθεί επιστροφή στο ρόλο του υπαλλήλου του Κρεμλίνου.

Η στρατηγική που φαίνεται να έχει επιλέξει ο Πούτιν τον εκθέτει σε ένα ακόμη πολύ πιο σοβαρό κίνδυνο. Παρά τα όσα έχουν συμβεί τους τελευταίους μήνες και ειδικά τα τελευταία εικοσιτετράωρα, ο λαός της Ουκρανίας, δεν αντιμετωπίζει εχθρικά, δεν μισεί τη Ρωσία. Απλά επιθυμεί μια σχέση με την Ευρώπη.

Η εμμονή του Πούτιν να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να στερήσει αυτή την επιλογή από τους Ουκρανούς, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει το λαό αυτής της πολύ σημαντικής χώρας στο να αρχίσει να μισεί και να αντιμετωπίζει εχθρικά τη Ρωσία. Ένα καλό παράδειγμα για το Ρώσο Πρόεδρο, θα μπορούσε να είναι η Φιλανδία. Μια χώρα που έχει στενότατες σχέσεις με τη Ρωσία και ταυτόχρονα αποτελεί μέρος της Ευρώπης.

Και εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι η πραγματικά δύσκολη εξίσωση για την Ευρωπαϊκή ηγεσία και κυρίως τη Γερμανία.

Το Βερολίνο και η Καγκελάριος Μέρκελ θα πρέπει να πλεύσει μέσα σε αυτή την τρικυμία με μεγάλη μαεστρία, που τουλάχιστον αυτή τη στιγμή κανείς δεν γνωρίζει εάν διαθέτει.

Από το χειρισμό του Βερολίνου, και κατ΄επέκταση της Ευρώπης, στο θέμα της Ουκρανίας, θα κριθεί το ποια θα είναι η μελλοντική σχέση της Ενωμένης Ευρώπης, με τη Ρωσία και το γεωπολιτικό παιχνίδι στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Η λύση στην Ουκρανία θα προέλθει από το εσωτερικό και κυρίως από το γεγονός εάν θα μπορέσει η χώρα να σταθεροποιηθεί κυρίως οικονομικά και σαν αποτέλεσμα αυτού κοινωνικά.

Το Βερολίνο και η Ευρώπη θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η επίλυση της Ουκρανικής κρίσης θα έχει σοβαρό οικονομικό κόστος για το ευρωπαϊκό ταμείο. Σοβαροί αναλυτές προσδιορίζουν το κόστος στα δυο δις δολάρια στο άμεσο μέλλον και να ξεπερνάει τα δέκα δις σε προοπτική δεκαετίας.

Αυτό για να ακουμπήσουμε και λίγο την Ελλάδα καθιστά απολύτως απαραίτητη τη διατήρηση της σταθερότητας στην Ευρωζώνη. Οπότε είναι καλό οι μαθητευόμενοι μάγοι των Βρυξελλών, καλό θα είναι να μπουν στο πρόγραμμα και να σταματήσουν τις ανοησίες που μπορούν να οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση χώρες της Ευρωζώνης, βλέπε Ελλάδα.

Την ίδια στιγμή καλό θα είναι η ηγεσία της Ευρώπης να μην περιμένει τίποτα παραπάνω από ηθική και φραστική υποστήριξη από την Ουάσινγκτον στο προσεχές μέλλον με δεδομένο ότι η αμερικανική διπλωματία είναι έντονα απασχολημένη στο θέμα της ολοκλήρωσης της αποκατάστασης των σχέσεων με το Ιράν, αλλά και την επίλυση του Μεσανατολικού, θέματα τα οποία βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο.

Αυτή είναι η γεωπολιτική σκακιέρα και η παρτίδα θα είναι πολύπλοκη και για δυνατούς παίκτες. Το ερώτημα είναι η Ευρώπη και συγκεκριμένα το Βερολίνο θα μπορέσει να εξελιχθεί σε παίκτη ισοδύναμο με τους άλλους συμμετέχοντες στην παρτίδα.

Από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα κριθεί και το μέλλον της ΕΕ.

Διαβάστε περισσότερα