Cap Cap

17:36 23/11/2012 - Πηγή: Gastronomos

Οι αρχικές αναφορές περί παραμυθένιου καφέ-ζαχαροπλαστείου, με ποικιλία γλυκών και αλμυρών σνακ, ήταν ενθουσιώδεις. Η αυτοψία, όμως, μάλλον απογοητευτική.

Λίγα λόγια για το μαγαζί Στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας στο Αιγάλεω, πολύ κοντά στον σταθμό του μετρό, έχει στηθεί ένα πραγματικά όμορφο, κουκλίστικο καφέ-ζαχαροπλαστείο, που έχει όλα τα φόντα να ξεπεράσει τη «ρετσινιά» του συνοικιακού και να προσελκύσει κοινό από όλη την Αθήνα.

Ο περιβάλλων χώρος παραπέμπει σε όλα τα γνωστά παραμύθια, από τον Χάρι Πότερ μέχρι το εργοστάσιο σοκολάτας του Τσάρλι. Τίποτα δεν λείπει. Και νεραϊδοφιγούρες θα δεις, και χιόνι στην τζαμαρία και ψεύτικο τζάκι, και μαγικά ραβδιά, και στολισμένα κλαδιά δέντρων, και γιρλάντες, και παραμύθια για μαγικά φίλτρα. Τα τραπέζια ανισομεγέθη, για μικρές και μεγάλες παρέες. Το μπαρ για την προετοιμασία του καφέ και των ροφημάτων είναι γεμάτο βαζάκια και παραβαζάκια με καραμελωτά. Στο βάθος, μια όρθια γυάλινη βιτρίνα φιλοξενεί τις γεύσεις της ημέρας και μισοκρύβει το εργαστήριο. Γενικώς όλα ευνοούν το χάζι. Ωστόσο, η καλή πρώτη εντύπωση μετριάζεται από διάφορες αβλεψίες: το αυλάκι γύρω-γύρω στο τραπέζι μας δεν είχε καθαριστεί ποτέ και τα χρωματιστά ψίχουλα από τα κέικ που είχαν συγκεντρωθεί εκεί έμοιαζαν με ποτ πουρί· η τουαλέτα ήταν βρώμικη· το σέρβις αργό μεν, ευγενικό δε. Όλα αυτά θα τα προσπερνούσαμε, όμως, αν το φαγητό δεν ήταν απογοητευτικό.

 

Τι δοκιμάζουμε Από τα αλμυρά πιάτα δοκιμάσαμε κις λορέν με κολοκύθι και φέτα και μία πίτα με τυρί και ντομάτα· η πρώτη ήταν γευστικά ουδέτερη έως αδιάφορη, αλλά τεχνικώς δεν είχε προβλήματα. Η δεύτερη, όμως, ήταν ένα απροσδιόριστο λαδερό πράγμα, σαν ζαμπονοτυρόπιτα επιπέδου φούρνου, σκληρή (προφανώς ξαναζεσταμένη;) και εντελώς καμένη στη μια μεριά, τόσο που το μισό κομμάτι ήταν αχρηστεμένο. Αδυνατώ να φανταστώ πώς διέφυγε της προσοχής τόσο αυτού που την μαγείρεψε όσο και αυτού που την σέρβιρε.  Ακόμη, το ρόφημα σοκολάτας του Τσάρλι ήταν τόσο πηχτό που μόνο με κουτάλι μπορείς να το φας. Με συγχωρείτε αλλά η σκέτη λιωμένη κουβερτούρα δεν είναι ρόφημα· χρειάζεται επιπλέον κρέμα γάλακτος ή γάλα, ώστε να είναι παχύρρευστη (με έμφαση στο δεύτερο συνθετικό). Όσο για τα κάπκεϊκ, αυτό που δοκιμάσαμε (με γεύση λεβάντας) ήταν μεν όμορφο και χρωματικά εντυπωσιακό, αλλά ξερό και άνοστο. Η mud pie με topping πραλίνα φουντουκιού (νουκρέμα δηλαδή) ήταν ωραία «γουρουνιά», αλλά όχι από αυτές που θα αποζητούσα ξανά. Το πόρισμα; Στο Cap Cap δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στο ντεκόρ παρά στο φαγητό. Αν έχετε αξιώσεις ως προς το δεύτερο, απλώς προσπεράστε...

 

Πανόρμου 26, Αιγάλεω (πλησίον σταθμού μετρό), τηλ.: 210-59.02.405.