Όταν οι πυροσβέστες γίνονται ήρωες και έμπνευση για όλους μας

09:01 7/8/2021 - Πηγή: iPop

Τις τελευταίες μέρες μετά από τις τραγικές καταστάσεις που ζούμε, με τα πύρινα μέτωπα παντού γύρω μας, σκέφτομαι ότι το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει όλα στάχτη είναι γιατί εκεί έξω υπάρχουν ήρωες που φοράνε καπνισμένες στολές, είναι αύπνοι μέρες, νηστικοί και διψασμένοι και παλεύουν με τον εχθρό που είναι δυνατότερος και ασταμάτητος. Για σήμερα η έμπνευση από τους πυροσβέστες μας. Όση έμπνευση χρειάζομαι τη λαμβάνω από αυτούς τους πραγματικούς ήρωες.

Το μόνο που μου δίνει ελπίδα και κοιμάμαι χωρίς φόβο το βράδυ είναι ότι εκεί έξω στα δάση βρίσκοται αυτοί οι άνθρωποι. Ίσως είδες το βίντεο

που ανέβηκε μέσα από το πυροσβεστικό όχημα, τη στιγμή που μπαίνουν στο μέτωπο της φωτιάς. Το έχω δει άπειρες φορές και συγκινούμαι κάθε φορά.Το «Κώστα περνάω» είναι κάτι που δύσκολα μπορείς να ξεχάσεις, σε συνδυασμό με την εικόνα. Η δύναμη, το σθένος, η αδρεναλίνη τους εκείνη τη στιγμή που πηγαίνουν στην μάχη θυμίζει όσα έχουμε διαβάσει για τους ήρωες της ιστορίας μας.

Απίστευτο βίντεο.. pic.twitter.com/X49Groozhi

— ο κυριος μανος (@manoskrt) August 3, 2021

Έτσι κάπως πρέπει να μοιάζουν οι ήρωες για εμένα τουλάχιστον. Και ας βγήκαν κάποιοι και σχολιάσαν. Γιατί πάντα κάποιος θα σχολιάσει, από την ευκολία του καναπέ του. Βγήκαν και μίλησαν ακόμα και για τους πυροσβέστες.

Σκέφτομαι συχνά ότι αυτοί οι άνθρωποι ξεκινούν να πάνε στη δουλειά τους και δεν ξέρουν πώς θα τελειώσει η μέρα τους. Δεν ξέρουν τι θα συναντήσουν μπροστά τους. Με ανιδιοτέλεια, με δύναμη, με θάρρος, με αγάπη για τον συνάνθρωπο και για όλα τα ζωντανά πλάσματα. Είναι ήρωες χωρίς κάπες και οι άνθρωποι που θαυμάζουμε.

Ακολουθεί το ποίημα ενός πυροσβέστη που μεταφέρθηκε στο Σισμανόγλειο λόγω αναπνευστικών προβλημάτων. Το ποίημα αυτό είναι μια γροθιά στο στομάχι για όλους μας. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι…

PexelsΤο ποίημα ενός πυροσβέστη γραμμένο μέσα από το Σισμανόγλειο που μεταφέρθηκε λόγω αναπνευστικών προβλημάτων.

Tα 3-4 πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε οτι δεν υπάρχει σωτηρία.. Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..

Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη, Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβοντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας.

Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας. Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά.

Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν. Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν.

Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή Μα δεν θα ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους Εθελοντές. Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ, για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα. Μα δεν θα ξεχάσω οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα..

Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου. Μα δεν θα ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη. Σας ευχαριστώ.

Και δεν θα ξεχάσω να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που τις έχει προξενήσει το είδος μου. Η απορία μου είναι οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες; Πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; Πώς περιμένω απο ένα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου… Λίγη στάχτη στα μαλλιά… δολοφόνοι…

Εγώ από τη δική μου πλευρά θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλον αυτόν τον αγώνα που δίνετε και εύχομαι να τελειώσει σύντομα ο εφιάλτης αυτός και να γυρίσετε σπίτια σας όλοι ασφαλείς. Είστε πραγματικοί ήρωες και έμπνευση για όλους μας.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Όταν οι πυροσβέστες γίνονται ήρωες και έμπνευση για όλους μας εμφανίζεται στο iPop.