Η ωμή πραγματικότητα

22:25 18/1/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Ωστε έτσι λοιπόν. Ο μάγκας των Χανίων, ο μεθυσμένος μέχρι τα μπούνια, ο «έχω φράγκα και κάνω ό,τι γουστάρω», ο τύπος που αφαίρεσε τη ζωή ενός 22χρονου παιδιού «επειδή δεν με σταματάει κανείς και τρέχω όσο θέλω», είναι πλέον προφυλακισμένος κι έτσι δεν μπορεί να ξανακάνει κακό.

Και δεν θα έκανε ούτε στον Παναγιώτη αν οι Αρχές έκαναν ΩΣ ΟΦΕΙΛΑΝ τη δουλειά τους. Δηλαδή οι άνδρες του περιπολικού που του έκαναν αλκοτέστ λίγες ώρες πριν απ’ το μοιραίο δυστύχημα και τον βρήκαν μεθυσμένο (αλλά και χωρίς δίπλωμα που του είχε κατασχεθεί για τον ίδιο λόγο!) πώς τον άφησαν να φύγει; Τον είδαν καλό

παιδί και άξιο παλικάρι; Τους είπε ότι πιστεύουν όλοι στον… Αγιο Παΐσιο; Οτι είχαν κοινό γνωστό τον Νώντα που φτιάχνει την καλή την τσικουδιά;

Αυτή η εξοργιστική αβλεψία λοιπόν στοίχισε τη ζωή σε ένα παιδί που δεν έφταιγε σε τίποτα, ένα ακόμα θύμα της τρέλας που επικρατεί. Μόνο το 2024 στην Κρήτη έχασαν τη ζωή τους σε θανατηφόρα τροχαία εξήντα τέσσερις άνθρωποι. ΕΞΗΝΤΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ! Και σύμφωνα με τα στοιχεία, το 54% των τροχαίων οφείλεται στην υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ!

Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι οι δρόμοι – εννοείται σε όλη τη χώρα – είναι το βασίλειο της ανομίας. Πολλοί – όπως ο βαρύμαγκας Κρητικός – κάνουν ό,τι γουστάρουν. Σε λεωφόρους, δρομάκια, εθνικές οδούς εντός και εκτός πόλεων, παντού. Και τρέχουν γιατί μπορούν! Κι αν τολμήσει να διαμαρτυρηθεί κανείς γιατί νιώθει ότι κινδυνεύει, μπορεί και να τον ξυλοφορτώσουν!

Οποιος είναι στον δρόμο πρωινές ώρες, λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, βλέπει μαμάδες… Σουμάχερ που γκαζώνουν χωρίς αύριο ώστε να φτάσουν έγκαιρα τα παιδιά τους στην προσευχή και… όποιον πάρει ο χάρος!

Τις βραδινές ώρες υπάρχουν οι πιτσιρικάδες που σανιδώνουν το γκάζι ακόμα και γύρω από πλατείες κάνοντας επίδειξη μαγκιάς, όταν δεν συμμετέχουν σε αυτοσχέδιες κόντρες. Ποιος θα τους σταματήσει;

Υπάρχει η αίσθηση ότι οι άνδρες της Τροχαίας σε σχέση με το παρελθόν έχουν αραιώσει. Κι όταν τους βλέπει κανείς στους δρόμους, είτε αφαιρούν πινακίδες σε σταθμευμένα αυτοκίνητα είτε σταματάνε για έλεγχο παπάκια που οδηγούν κάποιοι φτωχοδιάβολοι. Οχι ότι δεν κάνουν καλά, αλλά διαφορετικά είναι τα μεγάλα προβλήματα των δρόμων.

Ερχεται, λέει, αυστηροποίηση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, επομένως και αυστηροποίηση των ποινών. Καλώς. Επιβεβλημένο. Αλλά για μια στιγμή. Πάντα υπήρχαν νόμοι. Ποιος τους εφάρμοζε; Ποιος τους τηρούσε; Και ποιος άνοιγε παραθυράκια; Γιατί, χρόνια τώρα, πολλά χρόνια, το σβήσιμο των κλήσεων από κάποιον γνωστό του γνωστού, η επιστροφή σε χρόνο μηδέν πινακίδων που είχαν αφαιρεθεί, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ολοι, πιθανόν μηδενός εξαιρουμένου, το θεωρούσαν ένα απλό ρουσφετάκι. Και, για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι κάποια στιγμή το επιδιώξαμε. Ηταν απλή υπόθεση και απλή διαδικασία.

Μ’ αυτά και με εκείνα, με μάτια των υπευθύνων ερμητικά κλειστά – για δικούς τους λόγους ο καθένας – φτάσαμε να βλέπουμε σοκαριστικά δυστυχήματα και να μετράμε νεκρούς, στη συντριπτική τους πλειονότητα νέα παιδιά. Θύματα ή θύτες. Ο κόσμος βγαίνει από το σπίτι του και αναρωτιέται αν θα γυρίσει σώος και αβλαβής ή αν θα πέσει πάνω σε κάποιον τρελό από τους χιλιάδες που κυκλοφορούν εκεί έξω.

Αλλά αν οι κάθε λογής υπεύθυνοι δεν κάνουν τη δουλειά τους κι αν οι οδηγοί δεν αποκτήσουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ συνείδηση, πολύ απλά θα συνεχίσουμε να μετράμε θύματα.