Οι νόμοι της φυλακής για όσους διαπράτουν φρικιαστικά εγκλήματα

12:06 3/2/2025 - Πηγή: Sportime

Ίσως ο κόσμος έξω να νομίζει πως η φυλακή είναι απλώς ένας χώρος τιμωρίας, αλλά μέσα στα τείχη της υπάρχουν δικοί της κανόνες, αυστηροί και συχνά ανελέητοι. Όσοι έχουν διαπράξει εγκλήματα που σοκάρουν, όπως η κακοποίηση ανηλίκων ή οι μαζικές δολοφονίες, θεωρούνται οι πιο μισητοί και η ζωή τους στις φυλακές γίνεται ένα συνεχές μαρτύριο.

Οι συγκρατούμενοί τους βλέπουν τέτοια άτομα με περιφρόνηση, θεωρώντας ότι τα εγκλήματά τους ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της παρανομίας. Για πολλούς, η παιδεραστία και οι αποτρόπαιες δολοφονίες δεν είναι απλά εγκλήματα, αλλά μια ανεπίτρεπτη ύβρις που πρέπει

να πληρωθεί με πόνο. Οι κρατούμενοι επιβάλλουν τη δική τους δικαιοσύνη, και αυτή η “δικαιοσύνη” δεν έχει καμία σχέση με τους επίσημους νόμους. Οι κακοποιητές παιδιών αντιμετωπίζουν καθημερινές επιθέσεις, ξυλοδαρμούς, παρενοχλήσεις και απειλές. Για να επιβιώσουν, οι περισσότεροι τοποθετούνται σε ειδικές πτέρυγες ή σε απομόνωση, κάτι που δεν τους προστατεύει πάντα.

Στις περισσότερες χώρες, οι αρχές των φυλακών γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει, αλλά οι δυνατότητές τους να ελέγξουν το κλίμα μίσους είναι περιορισμένες. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου φύλακες κάνουν τα στραβά μάτια ή ακόμα και διευκολύνουν τέτοιες επιθέσεις. Στην Αμερική, στη Ρωσία, στη Βραζιλία, στην Ελλάδα—σε κάθε φυλακή του κόσμου—ο κανόνας είναι ο ίδιος: οι βιαστές και οι παιδεραστές βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο της ιεραρχίας των κρατουμένων και πληρώνουν το τίμημα καθημερινά.

Η μαζική αυτοδικία πίσω από τα κάγκελα μπορεί να μοιάζει με “άτυπη δικαιοσύνη”, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από μία ακόμα μορφή βίας. Δεν υπάρχει κανένας πραγματικός σωφρονισμός μέσα σε έναν φαύλο κύκλο μίσους και εκδίκησης. Αν οι φυλακές καταλήξουν να λειτουργούν σαν χώροι βασανιστηρίων, τότε το ίδιο το κράτος χάνει κάθε έλεγχο. Οι ποινές πρέπει να επιβάλλονται από τη δικαιοσύνη, όχι από έναν άτυπο νόμο της ζούγκλας που εφαρμόζεται από τους ίδιους τους κρατούμενους.

Η λύση δεν βρίσκεται στην ανοχή απέναντι στους δράστες φρικιαστικών εγκλημάτων, ούτε όμως και στη μετατροπή των φυλακών σε πεδία ανεξέλεγκτης βίας. Το σωφρονιστικό σύστημα δεν πρέπει να επιτρέπει ούτε τον εξευτελισμό, ούτε την αυτοδικία, γιατί αλλιώς μετατρέπεται σε μια άγρια αρένα όπου κανείς δεν είναι πραγματικά ασφαλής.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.