«Αγία οικογένεια» του Αντώνη Ε. Χαριστού

22:53 22/5/2022 - Πηγή: Diastixo

Προδημοσίευση από το μυθιστόρημα του Αντώνη Ε. Χαριστού Αγία οικογένεια, που θα κυκλοφορήσει στις 10 Μαΐου από τις Εκδόσεις Γράφημα.

Αντώνης Ε. Χαριστόςαγία οικογένεια
μυθιστόρημα

Κεφάλαιο 1ο
Βαπτίζεται ο δούλος τού Θεού

Ο φθινοπωρινός αέρας εισήλθε βιαίως στο ακατάστατο τοπίο της Στοκχόλμης. Η φύση που περιέκλειε, σπι­θα­μή προς σπιθαμή, την αστική αρχιτεκτονική, πλημμύρισε από υδάτινους καταρράκτες, που έλουζαν την πρωτεύουσα της

Σου­­­η­δίας από τη μία άκρη ως την άλλη. Πλήθος γιγαντόσω­μων σταγόνων δροσιστικής ανάσας καρφώνονταν με μανία στις στέγες των σπιτιών. Από τον κρότο της μουσικής, που πλα­­­τείαζε στους ήχους της πρόσκρουσης, μια μελωδία απα­ντη­τικής μελαγχολίας υψωνόταν στους έρημους δρόμους και τις νεκρές σιωπές τού σούρουπου. Στην οδό Karlavagen 48, στον έκτο όροφο, οι δείκτες τού ρολογιού χοροπηδούσαν ασύ­στολα ήδη από τα μεσάνυχτα, έως τη στιγμή κατά την οποία το φως της ημέρας, βαριεστημένα, πηγμένο στα φουσκωτά σύν­­νεφα, που πλησίαζαν απειλητικά μέσα στο γκριζωπό τού χρώ­ματος, έκανε δειλά δειλά την εμφάνισή του. Διαπέρασε νω­­χελικά την, επενδυμένη με διάφανο γυαλί, πρόσοψη και, κα­θώς φανερώ­θηκε αστραπιαία σε κάθε γωνιά της οικίας, απέ­μεινε να κα­θρε­φτίζεται στα κοιμώμενα πρόσωπα των ανθρώ­πων που, σε στάση πειθαρχημένης οριζόντιας θέσης, βίωναν τις τελευταίες στιγμές τού στιγμιαίου θανάτου. Οι αχτίδες το φωτός περι­έπαιζαν στα βλέφαρα του ανδρός. Σύντομα, σπα­σμωδικές κι­νή­σεις αυτών διοχετεύτηκαν πληθωρικά σε κάθε πτυχή των μα­τιών. Οι κόρες αυτών έκαναν δυο βια­στι­κές ενέργειες πέρα δώθε, πότε δεξιά και πότε αριστερά και πότε στην αντίθετη κατεύθυνση, ώσπου άνοιξαν διάπλατα. Ανοιγόκλεισαν για κά­μποσα δευτερόλεπτα του χρόνου έως ότου οι παλάμες των χε­ριών προσγειωθούν απότομα στο σώμα τους και τις απομα­γεύ­σουν από τη βραδινή κατάκλιση. Ο Alfred Johansson ενα­πέθεσε το βλέμμα στην οροφή τού δωματίου. Διακο­σμη­μέ­νο με γύψινες ανάγλυφες εσοχές και περιγραφές μεσαιω­νι­κών κατάλοιπων, διαμόρφωναν μία σκέπη ιστορικής αναλο­γίας και έξαψης. Εξάλλου, η γειτονιά, στην οποία κείτονταν η πο­λυ­ώροφη κατοικία τού ζεύγους Johansson, σημα­τοδο­τού­νταν απ’ αυτού του είδους τη μνήμη, με τα μουσεία, τις εκ­κλη­σίες, τα διατηρητέα κτήρια, πολιτικής και οικονομικής ση­μα­­σίας τού παρελθόντος, καθώς και τα νεωτερικά κτίσματα πολ­­λαπλών χρήσεων. Η εξωτερική όψη της πολυκατοικίας αντέ­­γραφε την κομψότητα και τις λεπτομέρειες στο εσωτε­ρι­κό αυτής.
Ένας φευγαλέος αναστεναγμός διέκοψε την πρωινή βόλτα των οφθαλμών τού Alfred Johansson στο περίκλειστο μαυσω­λείο της κρεβατοκάμαρας. Δίπλα του, σε βαθύ όνειρο, η σύζυ­γός του Brigit. Τα χείλη της κλειστά, με ροζιασμένα τα ματω­μένα χρώματά τους. Ανάσαινε ήρεμα. Τα βλέφαρά της παρέ­με­­­ναν σε στάση προσοχής, δίχως να μετακινούνται. Κανένα υπαρ­κτό σημάδι πως το όνειρο βιωνόταν ολοζώντανο ως πραγ­­μα­τικότητα. Τα σγουρά της μαλλιά, βουτηγμένα στο μαύ­ρο χρώμα, διατηρούσαν τη φόρμα της βραδινής επιμέ­λειας. Το δεξί της χέρι παρέπεσε στο προσκέφαλό της, ενώ το αριστερό βυθιζόταν κάτω από τα παπλώματα. Ο Alfred Johansson την πε­­ριεργάστηκε επί ώρα. Στο τέλος, έστρεψε τις οπές της όσφρη­σής του στο άρωμα, που εξέπεμπε το δέρμα τού προ­σώ­που της. Ένα άρωμα εκκλησιαστικής κατάνυξης. Ούσα διευ­θύ­ντρια του κεντρικού δημόσιου ορφανοτροφείου και υψη­λό­βαθμο στέλεχος της Ένωσης Καθολικών Γυναικών (Ε.Κ.Θ.), αξιο­ποι­ού­σε την επιρροή της στα θρησκευτικά κέ­ντρα καθ’ όλη τη διάρ­κεια της ημερήσιας επαγγελματικής ενασχόλησης. Η όσφρη­ση του ανδρός διογκωνόταν, καθώς πλησίαζε ολοένα κο­ντύτερα στα χείλη της. Με μια απρόσμενη κίνηση εκείνη αντέ­δρασε. Η συνείδηση επανερχόταν στα πρότερα στάδια και η λογική της πρόβαλε αντίσταση. Μόλις άνοιξε τα μάτια της και αντάμωσε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Alfred Johansson, εκτινάχθηκε από το κρεβάτι.
«Τρελάθηκες;» ήταν τα μόνα λόγια που, έντρομη καθώς ήταν, σκέφτηκε να διατυπώσει.
«Brigit, έλα πίσω στο κρεβάτι» απάντησε εκείνος με διατα­κτικούς όρους.
Οι λέξεις μετρημένες μία προς μία έτρεμαν στην εκφορά τους. Η γυναίκα κατάπιε στον ξεραμένο τράχηλο το σάλιο, που παρήχθη με φόβο στους σιελογόνους αδένες της στομα­τι­κής κοιλότητας.
«Όχι, Alfred, είναι αμαρτία. Παρασκευή σήμερα» είπε και αμέσως μέτρησε τις αντοχές στους μορφασμούς τού προσώ­που του.
«Αμαρτία;» έκανε ξαφνιασμένος και, μη έχοντας διάθεση για περαιτέρω αναλύσεις και επεξηγηματικές συνομιλίες, σχη­­μά­τισε το σημείο τού σταυρού. Έπειτα συμπλήρωσε «Να ετοι­μά­­σεις αμέσως το πρωινό γεύμα. Σε δέκα λεπτά να είστε άπα­σες πα­­­ρούσες στο τραπέζι» και η φωνή του σταμάτησε μεμιάς, καρ­­­­­­­­­φωμένη με νόημα στο χλωμό πρόσωπό της.
«Μάλιστα!» συμφώνησε εκείνη και, αφότου άνοιξε τις κουρ­­­τίνες τού παραθύρου, εγκατέλειψε το δωμάτιο για την επτά­χρονη κόρη τους, Astrid.