«Νυχτογραφίες (Δέκα χοϊκές λήκυθοι)» του Πάνου Κυπαρίσση

08:16 17/4/2021 - Πηγή: Diastixo

Α.

Φωτεινό μεσημέρι
κατεβαίνει χαμηλά στο νερό
καθρεφτίζεται

Καστανό μαχαίρι στεριάς
κόβει τη λίμνη κατάβαθα

Ελάχιστη βάρκα ασάλευτη
μόνη στο πλάι

Ατμίζει φως μακρινό
Ξεπεζεύει νωπό δειλινό
γλιστράει αθόρυβα στο σκοτάδι

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Β.

Μαλωμένα βουνά
με πράσινη χαίτη ψηλά
και τις σκιές τους λυμένες

Μαινάδες τα δέντρα
με κλαδιά αντοχής
ν’ αλλάζουν χτενίσματα

Νυστάζει

ο άνεμος

Οπλή φεγγαριού
φτερά του καιρού μελανά

Αιφνίδιο τριζόνι
κόβει την κορδέλα της μέρας,
νυχτώνει

Γ.

Κλειστό σπίτι
βυθισμένο στο πράσινο
Κατοικίδιοι ίσκιοι
κι αηδόνι βουβό

Αχνοφαίνεται καμπύλο δρομάκι
ώς το σάπιο του φράχτη·
ώς τη θύρα μπροστά
και γύρω νερά
ανοίγοντας κρύπτες στο χώμα

Μήτρες κεκοιμημένων

Ήσυχα όλα
ανεβαίνουν στη νύχτα ψηλά
με φτερά νοτισμένα

Δ.

Κίτρινοι τοίχοι στο πλάι
κι η θύρα της αυλής ανοιχτή

Ξαφνική γυναίκα
με ώμους γυμνούς
σε κίνηση του κορμιού σταματημένη

Επίμονο βλέμμα φυγής
κι ωλένη λευκή
σε φύλλα κι ανθούς

Στα μαύρα φτερά της η νύχτα
Στην ποδιά της ωστόσο,
εκείνη ολόφωτη μένει

Ε.

Θάλασσα χωραφιών
και το στάχυ στον άνεμο κύμα

Ο άντρας ορθός
η γυναίκα, στου ψωμιού τους το δρόμο
σκυμμένη

Πλαγιάζουν τις νύχτες
αχόρταστο κόπο,
μετρώντας της μέρας το φως
να προφτάσουν του θερισμού,
χρυσό, το ξένο σεντόνι

Μπορούν δυο δρεπάνια
τόσο πέλαγος να θερίσουν;

ΣΤ.

Χώμα με δάχτυλα διψασμένα
Δυο φιγούρες με μαντίλια λευκά
και δρεπάνια στις πλάτες
Φουστάνια φτηνά
κάλτσες χοντρές
πέλματα τρύπια

Πλαταγίζει ο αέρας τα ρούχα
γράφοντας αδρές γραμμές του κορμιού τους
Άνυδρη σάρκα ντυμένη

Νυχτώνει

Μαύρο φωτιάς
κρεβάτια του πόθου
κι όνειρα σβήνει

Ζ.

Κρινάκια στην άμμο λευκά,
παιδιά πενήντα χρόνια τώρα μπροστά
πάνω σε προβλήτα λευκή
με το μισό τους κορμί στο νερό

Καλοκαίρι με ρούχα φτηνά
και χέρια ανοιχτά
στου καιρού το βυθό,
στο κόκκινο που τραυλίζει
ονόματα ξεχασμένα

Η φωτογραφία επιμένει

Ποια και πού ζουν;
Πώς και τι κάνουν;

Ανάλαφρη νύχτα
φυγαδεύει κρυφά όνειρά τους

Η.

Δίφυλλη θύρα φθαρμένη
Σκοτάδι με ράφια θαμπά,
γυαλιά, σανίδια στη σκόνη

Καθιστή γυναίκα χλωμή
με χέρια χωμένα στο σάλι
κοιτάζει μπροστά λυγισμένη

Χέρσος χρόνος
χάνεται κι όλο σωπαίνει
Δεν ακούγεται πέλμα κανένα

Πέτρες μεγάλες του νου της
χτίζουν τη νύχτα
να σκεπάσουν λίγο-λίγο τον πόνο
ωσότου ύπνος χλωρός
στο δικό του το φως να τη βγάλει

Θ.

Ξύλινο σπίτι
σε ασύμμετρο βάθρο
βαμμένο μ’ ασβέστη

Σταματημένο ψηλά χελιδόνι

Παραθύρι με τζάμια κλειστά
κουρτίνα λευκή κεντημένη

Πρόχειρη σκάλα

Γυναίκα δειλή
δοκιμάζει ν’ ανοίξει
μαύρη θύρα σπασμένη

Προστρέχουν μελίσσι παιδιά
με πόδια γυμνά
και χέρια ανοιγμένα
Τα πρόσωπά τους δείχνουν θλιμμένα
δίχως να ’χουν γνωρίσει μάνα καμιά

Τους κλείνει η νύχτα
τα μεταξωτά τσίνορά τους

Ι.

Κοπάδι σκοτεινό τα βουνά
κι ουρανός βαρύς πάνω στις πλάτες
Αυτός με γυαλιά, ρούχα λευκά
ακουμπώντας σε φανοστάτη

Στα πόδια μπροστά
υπαίθρια μηχανή με μαύρο πανί
βάση και ιστό σιδερένιο
Στην άκρη ψηλά
πρόχειρος χάρτινος ρόμβος
με μικρό πουλί στην κορυφή
ραμφίζοντας άδειο

Αριστερά κρεμασμένο γκρίζο καπέλο
και λάμπα θυέλλης σβηστή

Κανένας κοντά

Θάλασσα πίσω
Γάμοι, πόθοι, γεννήσεις
σύννεφα μεθυσμένα

Υφαίνει η νύχτα μαύρο φουστάνι

Ο Πάνος Κυπαρίσσης γεννήθηκε το 1945 στην Οξυά Ιωαννίνων. Σπούδασε Μαθηματικά και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θέατρο στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης – Κάρολος Κουν. Εμφανίστηκε στα γράμματα με πρώτη ατομική ποιητική συλλογή το 1977 (Ο Καπνοπόλεμος). Εργάστηκε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση, ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, και ως καθηγητής Υποκριτικής σε διάφορες σχολές. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις γλυπτικής και ζωγραφικής και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές. Γράφει ποίηση και δοκίμιο. Κείμενα/ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά, βουλγαρικά και τσεχικά. Το 2014 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο Τα τιμαλφή (Εκδόσεις Μελάνι, 2013) και με το Α’ Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ιεράπετρας για το ντοκιμαντέρ Γιάννενα του στοχασμού και των θρύλων. Έχει μεταφράσει έργα του Λόρκα. Από την αρχαία γραμματεία τα: Πλούτος, Ηλέκτρα, Οιδίπους Τύραννος. Το 2016 εκδόθηκε το ποιητικό του έργο (1977-2013) σε δύο τόμους στις Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Το 2017 εκδόθηκε Το παραμύθι της μοναξιάς (Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο) και το 2018 η ποιητική συλλογή του Κλέβοντας σκοτάδι (Εκδόσεις Γαβριηλίδης).