Τασούλα Τσιλιμένη

22:26 4/2/2025 - Πηγή: Diastixo

Μ’ αρέσει να περπατώ. Οπουδήποτε. Φυσικά, μέσα σε ένα δάσος ή δίπλα σε μια ακρογιαλιά είναι καλύτερα, αλλά και στις πόλεις όπου οι συνθήκες δεν είναι και ό,τι καλύτερο για περπάτημα. Περπατώ ακόμη και σε δρόμους χωρίς πεζοδρόμια, που κάνουν τον περίπατο όχι απλά δύσκολο αλλά και επικίνδυνο, γιατί αναγκάζεται κανείς να εναλλάσσει δρόμο με πεζοδρόμιο, αφού τις περισσότερες φορές έχει καταληφθεί από κάθε είδος τροχοφόρο, μπάζα, κάδους και πολλά τέτοια.

Δεν έχω συγκεκριμένη ώρα. Μπορεί να είναι πρωί, πριν το μεσημέρι, απόγευμα.

Μ’ αρέσει να περπατώ. Ακούω κάθε ήχο, θόρυβο, φωνή,

τροχοφόρα… Βλέπω, παρατηρώ ασθενικά δέντρα σε κατεστραμμένα πεζοδρόμια, τους ανθρώπους που βρίσκονται εκείνη την ώρα στην ίδια διαδρομή με μένα, μητέρες, πατέρες, άντρες, γυναίκες που βγάζουν τα μωρά ή τα σκυλιά τους βόλτα…

Αδειάζω και παράλληλα γεμίζω τη σκέψη μου. Λύνω θέματα μικρά ή μεγάλα, που όχι μόνο έχουν στρογγυλοκαθίσει μέσα μου, αλλά συχνά μοιάζουν με γόρδιους δεσμούς. Έχω πάντα μαζί μου το κινητό. Με κάνει να νιώθω κάποια ασφάλεια. Αλλά το χρησιμοποιώ κυρίως για να φωτογραφίσω ένα ξέφτι σύννεφου, ένα σχήμα αερογραμμής, μια γάτα ή κάτι άλλο που θα κερδίσει την προσοχή μου, όπως τα εγκαταλελειμμένα ή απολεσθέντα. Ένα γάντι, μια κάλτσα, ένα σκουλαρίκι, ένα σκουφί, ένα παιδικό ποδήλατο, δυο προβατάκια κούνιες, έναν αρκούδο, μια κούκλα, μια κορδέλα σε ένα κλαράκι ή στο συρματόπλεγμα… Κάνω χίλιες εικασίες και στήνω ιστορίες.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια εστίασα περισσότερο στα παιχνίδια που έχουν εγκαταλειφθεί είτε δίπλα και έξω από τους κάδους απορριμμάτων, είτε στο πεζοδρόμιο. Πιάνω κουβέντα μαζί τους. Τα ρωτώ: πώς, τι, γιατί; Κάποιες φορές είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη και εκτός από τη φωτογραφία φεύγω αγκαλιά με κάποια από αυτά. Στην περίπτωση που κάποιο είναι ογκώδες, πηγαίνω και φέρνω το αυτοκίνητο. Έτσι έχω υιοθετήσει αρκετά. Κι όσα αφήνω στη θέση τους τα έχω στην καρδιά μου και στο κινητό στις φωτογραφίες, που τις βλέπω ξανά και ξανά. Έχω δεκάδες φωτογραφίες με παιχνίδια/ζώα λούτρινα που βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα. Μπροστά από το τζάκι μου στέκονται δυο δίδυμα πανέμορφα προβατάκια, μια φουσκωτή γάτα, ένας μοβ μονόκερος, ένα ηλεκτρικό φορτηγάκι, ένας ροζ ελέφαντας…

Το υλικό αυτό σιγά σιγά άρχισε να με προκαλεί αφηγηματικά, συνδυαστικά με το θέμα της κατανάλωσης.

{jb_quote}Η μανία μας για κατανάλωση και το εύκολο πέταμα με απασχολούσε πάντα.{/jb_quote}

Πιστεύοντας ακράδαντα στη δύναμη της αφήγησης και των ιστοριών, αλλά και στην αγάπη των παιδιών για τις ιστορίες, έτσι όπως αναπάντεχα συμβαίνει, ένα απόγευμα που ήμουν στον υπολογιστή, δέχτηκα μια επίσκεψη. Η ιδέα ήταν ιδιαίτερα προκλητική, αλλά μια ιδέα δεν είναι ποτέ αρκετή! Σε καλεί, την ακολουθείς, αλλά πρέπει να συνοδεύεται και με όλα τα άλλα που απαιτεί μια ιστορία. Η μανία μας για κατανάλωση και το εύκολο πέταμα με απασχολούσε πάντα. Στη χώρα μας δυστυχώς δεν λειτουργεί η συνήθεια της επαναχρησιμοποίησης, δεν υπάρχουν σημεία ώστε να ανταλλάξεις κάτι που δεν χρειάζεσαι πια και να πάρεις κάτι άλλο, που το άφησε εκεί άλλος που του ήταν πια άχρηστο. Δεν έχουμε παιδεία και επίσης θέλουμε πάντα το καινούργιο! Δε σκεφτόμαστε τι σημαίνει αυτό σε ενέργεια, σε κόπο, σε τι επιβαρύνει το περιβάλλον.

Το θέμα το είχα και ήταν η στιγμή που ένιωσα σπρωξίματα και πιέσεις μέσα μου. Όλα όσα είχα δει και είχα φωτογραφίσει, παρηγορήσει… σπρώχνονταν διεκδικώντας μια θέση στην ιστορία. Πρώτη ήρθε η άσπρη αρκούδα, που έφερε μαζί της τον ροζ ελέφαντα. Ακολούθησαν τα υπόλοιπα ζώα, που γενικά είναι αγαπημένοι μου χαρακτήρες στα βιβλία μου. Εδώ τυχαίνει να είναι… παιχνίδια παιδιών που αγαπήθηκαν, αγκαλιάστηκαν, νανούρισαν και μετά… πετάχτηκαν. Ο τίτλος αβίαστα κύλησε. Η καθαριότητα επιβάλλεται στις περιπτώσεις αυτές. Μπαίνουν λοιπόν στην μπανιέρα. Η ιστορία παρασέρνει τους αναγνώστες και θέτει ερωτήματα με την πλοκή, πώς τα ζώα ήρθαν στο σπίτι (ο μπαμπάς οδοκαθαριστής), πού βρέθηκαν και γιατί, τι μπορεί να κάνει ο Ορφέας (πρωταγωνιστής) τα τόσα παιχνίδια που έχουν κατακλύσει πια τον χώρο (εδώ να ακούσετε ιδέες!) και κυρίως τι σκέφτονται τα ίδια τα παιδιά να κάνουν στη συνέχεια, όχι μόνο με τα παιχνίδια τους, αλλά και με τα ρούχα ή άλλα αντικείμενα που πια δεν είναι απαραίτητα στο σπίτι τους.

Η ιστορία Μια αρκούδα στην μπανιέρα ήρθε σα δώρο και έτσι τη χάρισα με ιδιαίτερη ικανοποίηση στα παιδιά, ελπίζοντας ότι θα αποτελέσει έναυσμα για συζήτηση και επαναπροσδιορισμό σε όλη την οικογένεια τι κάνουμε με ό,τι αγαπήσαμε κάποτε ή ό,τι πια δεν μας είναι απαραίτητο, και για τους τρόπους προμήθειας των αναγκών μας που να μη δείχνουν απαραίτητα μια νέα αγορά.

Ήμουν τυχερή και με την εικονογράφηση. Η Αιμιλία Κονταίου ζωντάνεψε τους ήρωες-παιχνίδια με απίστευτο τρόπο. Ευχαριστώ και τους ανθρώπους της Ελληνοεκδοτικής, που πίστεψαν στην ιστορία ως λογοτεχνικό κείμενο και ως αφορμή για συζητήσεις που οι καιροί επιβάλλουν και τα κείμενα ξέρουν να θέτουν πλαίσια.

Μια αρκούδα στην μπανιέρα
Τασούλα Τσιλιμένη
εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου
Ελληνοεκδοτική
32 σελ.
ISBN 978-960-563-365-3
Τιμή €12,80