Η ισότητα παραμένει ανεκπλήρωτη για τις γυναίκες

09:19 2/2/2025 - Πηγή: Το Ποντικι

Πολύ δημοφιλής η συζήτηση τα τελευταία χρόνια για τα φύλα και τα δικαιώματά τους, αλλά δυστυχώς λειψή. Και, ακόμη δυστυχέστερα, προβληματική, ειδικά σε ό,τι αφορά τις γυναίκες, των οποίων η υπόσταση και τα δικαιώματα, παρότι πλήρως κατοχυρωμένα εδώ και δεκαετίες, βάλλονται συστηματικά και η προστασία τους είναι επιεικώς λειψή.

● Οι γυναίκες βάλλονται περισσότερο από τους άνδρες στο πεδίο της εργασίας και των αμοιβών.

● Είναι ελεύθερες να σπουδάζουν

και να εργάζονται, αλλά ταυτόχρονα πάρα πολλές είναι υποχρεωμένες να έχουν μια… δεύτερη – απλήρωτη – δουλειά στο σπίτι.

● Θεωρούνται από – πολύ μεγάλο – τμήμα των ανδρών (και γυναικών δυστυχώς!) ως ιδιοκτησία τους, κατάλληλες για να ικανοποιούν όλων των ειδών τις ανάγκες τους, να κάνουν παιδιά και να τα μεγαλώνουν, αλλά χωρίς δικαίωμα στην άποψη, στις αποφάσεις, στον χωρισμό από μια σχέση. Η έξαρση των γυναικοκτονιών είναι το ολοφάνερο σύμπτωμα μιας πολύ βαθιάς ασθένειας.

● Θεωρούνται από διάφορους θρησκόληπτους σκοταδιστές (ενδεικτικά τα πρόσφατα παραδείγματα Αναδιώτη και Σερβετάλη) αναρμόδιες να ορίζουν το σώμα τους και υποχρεωμένες να γεννούν παιδιά ακόμη και ύστερα από βιασμό, ακόμη και αν πρόκειται να δυστυχούν ισοβίως.

● Θεωρούνται από κάποιους… γουοκιστές, εθισμένους στην κατασκευή δικαιωμάτων εις βάρος άλλων, μηχανές παραγωγής παιδιών με τη μορφή της επ’ αμοιβή «παρένθετης μητέρας», διαδικασία που δημιουργεί ένα νέο πεδίο εκμετάλλευσης γυναικών με ασθενή οικονομική και κοινωνική θέση και κάμποσα ηθικά θέματα – πρόσφατη η διατύπωση παρόμοιας επιθυμίας από τον τότε πρόεδρο του… ΣΥΡΙΖΑ (!) Στέφανο Κασσελάκη.

● Η γυναικεία υπόσταση βάλλεται ακόμη και εκ των έσω, από ακραίες νεο-φεμινίστριες που θεωρούν «δικαίωμα» την κάλυψη του σώματος από μπούργκα, νικάμπ, χιτζάμπ κ.λπ. Με άλλα λόγια βαφτίζεται δικαίωμα η μοναδική επιλογή εκατομμυρίων γυναικών που απλώς δεν θέλουν να καταλήξουν φυλακισμένες ή νεκρές. Ευτυχώς αυτός ο παραλογισμός έχει κάπως υποχωρήσει ύστερα από τον αγώνα των γενναίων γυναικών του Ιράν, οι οποίες με την προσωπική τους θυσία υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στην επιλογή.

Στην Ελλάδα του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα, δυστυχώς, παραμένουν στον αέρα πάρα πολλά απ’ όσα θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα τέσσερις δεκαετίες μετά τη θέσπιση της ισότητας των φύλων. Ένα τεράστιο πλήθος από οικονομικούς, κοινωνικούς και ιδεολογικούς παράγοντες κρατούν τη χώρα αρκετά πίσω από το σημείο στο οποίο θα έπρεπε να βρίσκεται.

Η ισότητα παραμένει ένα αίτημα που μόνο μερικώς έχει εκπληρωθεί και οι ευθύνες αφορούν πολλούς και πολλές. Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη και ας διορθώσουμε το ταχύτερο όσο περισσότερα μπορούμε.

Διαβάστε επίσης:

Βασικές προτεραιότητες μιας στοχευμένης συνταγματικής αναθεώρησης

Δεν χρειαζόταν ο Τραμπ για να πάμε δεξιότερα

Η αγχωμένη υποκρισία της κυβέρνησης με τα Τέμπη