Αυταπάτες και πραγματικότητα

16:30 25/11/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Αν όλα πάνε καλά, αν δηλαδή εκταμιευτούν η δόση «και τα παραπάνω» που έχει ζητήσει ο Σαμαράς, αν δοθούν διπλάσια κοινοτικά κονδύλια από τα προβλεπόμενα 11 δισ. ευρώ για την περίοδο 2014-2020 και αν οριστικοποιηθεί η αρχική συμφωνία για τη διετή παράταση στην αποπληρωμή των μνημονιακών δανείων, τότε σε οκτώ χρόνια από σήμερα το χρέος θα διαμορφωθεί στο 120% του ΑΕΠ. Θυμίζω

ότι τον Οκτώβριο του 2009 η κυβέρνηση της ΝΔ παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ χρέος 107% του ΑΕΠ και στα τέλη του 2013, ακόμη και στην περίπτωση που όλα εξελιχθούν κατ’ ευχή, το χρέος θα έχει εκτοξευθεί στο μη διαχειρίσιμο 180%.
Είναι, λοιπόν, πανάκεια η δόση ή φενάκη; Επιλέγω το πρώτο, επειδή δεν θέλω να σκεφτώ τι θα συμβεί στην περίπτωση που δεν πάρουμε τώρα τα λεφτά. Ωστόσο, παρότι ο Σαμαράς έχει συγκεκριμένο πλάνο αξιοποίησης των χρημάτων και των κοινοτικών πόρων, είμαι εξίσου βέβαιος ότι δεν θα μπορέσει να θέσει σε λειτουργία τον υφιστάμενο κρατικό μηχανισμό.
Ας μην τρέφει κανείς αυταπάτες, γιατί ο πρωθυπουργός δεν τρέφει. Γνωρίζει επαρκώς και λεπτομερώς την κατάσταση. Για παράδειγμα, γνωρίζει ότι για τη διακίνηση της εσωτερικής αλληλογραφίας, μέσω υπηρεσιών που υπάγονται στο ίδιο υπουργείο, απαιτούνται δύο και τρεις μήνες. Ξέρει ότι η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων αμείβεται με λιγότερα από 1.000 ευρώ, ενώ 180.000 εξ αυτών έχουν εγκαταλείψει εντελώς τη δουλειά τους, φοβούμενοι ότι θα τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας, καθώς έχουν μπει από τα «παράθυρα» στο Δημόσιο. Γνωρίζει, επίσης, ότι στις πύλες εισόδου της χώρας οι τελωνειακοί έλεγχοι είναι μηδενικοί, με αποτέλεσμα να χάνονται δεκάδες εκατομμύρια καθημερινά από τη φοροαποφυγή, να γεμίζει η αγορά με προϊόντα-μαϊμούδες και να τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η υγεία των πολιτών.
Κυρίως, δε, αντιλαμβάνεται πλήρως ότι λείπει το φιλότιμο, όχι μόνο από την κοινωνία, αλλά και από τους πολιτικούς που ψηφίζει η κοινωνία, οι οποίοι, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους τούτη την ώρα, επιδίδονται σε αντιπαλότητες, σκάβοντας ο ένας τον λάκκο του άλλου και όλοι μαζί τον λάκκο της πατρίδας.
Η ανατροπή μιας τέτοιας σχιζοειδούς σχέσης κράτους-πολίτη και πολιτικού-πολίτη δύναται να ανατραπεί μόνο από όσους πιστεύουν στην πραγματική ανατροπή της και όχι από όσους ραδιουργούν για τη συντήρησή της. Κι αυτό μεταφράζεται σε άμεσες αλλαγές στο επίπεδο της διοίκησης του μηχανισμού και σε αυστηροποίηση του πειθαρχικού πλαισίου όσων ασκούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους. Δεν υιοθετώ τις ακρότητες του Κλεμανσό, που μιλά για ηλίθιους και ανίκανους πολιτικούς, αλλά περιμένω να με διαψεύσουν οι εξελίξεις και να προχωρήσουν οι χιλιοειπωμένες μεταρρυθμίσεις με καθαρό μυαλό και από ανθρώπους που τις πιστεύουν.Tweet