Ο δήμαρχος με τα πούρα, τα μπουζούκια και τις… γυναίκες

13:16 24/2/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Γράφει η Κίρκη

«Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ο άρχοντας του χωριού. Να περπατώ στους δρόμους και να με ξέρουν όλοι. Να κάνω ό,τι θέλω και να μην δίνω λογαριασμό σε κανέναν» έγραφε πριν πολλά χρόνια στην έκθεση της Γ’ δημοτικού με θέμα τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω ο Χ. Αυτό ήταν το όνειρό του. Τα παιδιά στο σχολείο δεν τον έπαιζαν. Τον κορόιδευαν συνεχώς. Ήταν πολύ ήσυχος και ντροπαλός. Όταν όμως τον πείραζες γινόταν αγρίμι… «Θα σας δείξω εγώ σε λίγα χρόνια. Θα με… ‘‘προσκυνάτε’’» σκεφτόταν ενδόμυχα.

Τελείωσε το σχολείο με μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Οι γονείς του όμως

είχαν άλλα όνειρα για αυτόν. «Κάνε βρε παιδάκι μου μια δουλειά, που να σου φέρει λεφτά. Βρες και ένα καλό κορίτσι και παντρέψου. Τα παιδιά είναι ευτυχία» του έλεγαν. Τους άκουσε. Σπούδασε και αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση. Πολύ σύντομα παντρεύτηκε και άνοιξε το δικό του σπίτι. Τα παιδιά δεν άργησαν να έρθουν. Και παρόλο που οι γονείς του έλεγαν ότι τα παιδιά φέρνουν ευτυχία ο Χ. δεν ήταν χαρούμενος. Κάτι του έλειπε. Σπίτι, δουλειά, δουλειά, σπίτι με μοναδική έξοδο στην ταβέρνα της γειτονιάς σχεδόν κάθε Κυριακή μεσημέρι συνοδευόμενος από την οικογένειά του. Μπουζούκια, βραδινές εξόδους, ξενύχτια αποτελούσαν άγνωστες λέξεις για το καλό παιδί του χωριού. Φιλήσυχος, οικογενειάρχης, χαμηλών τόνων, εργατικός. Έτσι χαρακτήριζαν τον νεαρό φίλοι και γνωστοί.

Ο χορός, η βράβευση και η πρωτιά σε σταυρούς

Σε ένα χορό πολιτιστικού συλλόγου της περιοχής, καθόταν στο πρώτο τραπέζι και περίμενε να έρθει η σειρά του. Ο πρόεδρος του συλλόγου τον είχε προσκαλέσει για να τον επιβραβεύσει για την προσφορά του στο σύλλογο. Δεν πρόλαβε να σηκωθεί από την καρέκλα του και ο πρόεδρος σταμάτησε την ομιλία του για να προσφωνήσει τον δήμαρχο που μόλις είχε κάνει την εμφάνισή του. Αυτό ήταν. Ο Χ το αποφάσισε. «Θα γίνω και εγώ δήμαρχος. Τότε όλοι θα με σέβονται και θα με λογαριάζουν» σκέφτηκε και έφερε στη μνήμη του την έκθεση της Γ’ δημοτικού.

Δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Στις δημοτικές εκλογές έλαβε μέρος ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Τα κατάφερε και εκλέχθηκε. Αλλά δεν ήθελε να σταματήσει εκεί. Αυτή τη φορά τα κατάφερε καλύτερα και εκλέχθηκε πρώτος σε σταυρούς. «Μπορώ να τα πάω και καλύτερα. Το παιδάκι που όλοι κάποτε κοροϊδεύατε δεν υπάρχει πια», ήταν η καθημερινή του σκέψη. Άφησε στην άκρη τη δουλειά του, παραμέλησε την οικογένειά του, κοιμόταν και ξυπνούσε με ένα στόχο. Να γίνει δήμαρχος. Αν και οι δημοσκοπήσεις δεν τον ευνοούσαν, με τον αντίπαλό του να φαντάζει φαβορί, τελικά ο Χ. τα κατάφερε και κάθισε στη μεγάλη δερμάτινη καρέκλα του δημάρχου.

Η καρέκλα και οι φιλικές συμβουλές

Οι πρώτες ημέρες στο καινούριο του γραφείο δεν ήταν εύκολες. Καινούριο περιβάλλον, καινούρια πρόσωπα, νέες ευθύνες. Δεν φάνηκε όμως να τον απασχολούν πολύ. Ο προκατοχός του, καλός του φίλος εδώ και χρόνια, πήγε να τον συναντήσει, να του ευχηθεί καλή αρχή και να τον συμβουλέψει. «Μην αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί. Η εξουσία είναι γλυκιά. Αλλά να ξέρεις ότι αυτή η καρέκλα δεν θα σου ανήκει παντοτινά», του είπε. «Έχεις δίκιο» του απάντησε ορθά κοφτά. Δεν το πίστευε όμως. Από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στο δημαρχείο, ήταν αποφασισμένος να γίνει ο άρχοντας του τόπου.

Οι πρώτοι μήνες πέρασαν και ο Χ έδειχνε να εγκλιματίζεται. Δημοτικά συμβούλια, συνεδριάσεις, επιτροπές, επαφές με υπουργούς, ταξίδια. Σε ένα από αυτά πήγε για πρώτη φορά σε μπουζούκια. Του έγιναν συνήθεια και κάθε φορά που κατέβαινε στην Αθήνα δεν αμελούσε έστω μια επίσκεψη στην αγαπημένη του τραγουδίστρια. Τα μπουζούκια έφεραν τις σχεδόν καθημερινές εξόδους σε μπαράκια κυρίως της περιοχής, τα ξενύχτια, τα ποτά και τα πούρα, με τα οποία συνόδευε το ουίσκι του. Single malt και πούρα αβάνας υπήρχαν πάντα στο γραφείο του.

Ο έρωτας με το ωραίο φύλο

Διαβάστε περισσότερα στην karfitsa.gr