Πως σταματούσαν τα αυτοκίνητα παλιά όταν δεν είχαν φρένα; Πότε ξεκίνησαν τα φρένα;

Στα πρώτα χρόνια της αυτοκίνησης, τα φρένα δεν ήταν δεδομένα. Οι πρώτες μηχανοκίνητες άμαξες βασίζονταν σε πρωτόγονες μεθόδους επιβράδυνσης, όπως η μείωση της ταχύτητας του κινητήρα ή ακόμα και η χρήση φυσικών εμποδίων!

Οι πρώτες μέθοδοι επιβράδυνσης

Στα τέλη του 19ου αιώνα, τα αυτοκίνητα κινούνταν με χαμηλές ταχύτητες, γεγονός που έκανε την ανάγκη για φρένα λιγότερο επείγουσα. Ορισμένα οχήματα δεν διέθεταν καν σύστημα πέδησης, και οι οδηγοί επιβράδυναν απλά αφήνοντας το γκάζι, επιτρέποντας στον κινητήρα να μειώσει τη δύναμή του.

Μια άλλη συνηθισμένη πρακτική ήταν η χρήση χειροκίνητων

μοχλών, που έτριβαν ξύλινα ή δερμάτινα μπλοκ στους τροχούς για να μειώσουν την ταχύτητα. Αυτά τα μπλοκ λειτουργούσαν μόνο στις πίσω ρόδες και ήταν εντελώς αναποτελεσματικά σε βρεγμένο δρόμο.

Η πρώτη πραγματική χρήση φρένων

Η εξέλιξη των φρένων ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα, με την εμφάνιση των μηχανικών φρένων με συρματόσχοινα, που όμως συχνά απέτυχαν να σταματήσουν το όχημα αποτελεσματικά.

Η πρώτη μεγάλη επανάσταση ήρθε το 1902, όταν ο Λουί Ρενώ εφηύρε τα ταμπούρα φρένων, ένα σύστημα που χρησιμοποιούσε εσωτερικά παπούτσια που πίεζαν έναν μεταλλικό κύλινδρο. Παρότι βελτίωσαν σημαντικά την επιβράδυνση, είχαν σοβαρό πρόβλημα υπερθέρμανσης.

Το 1921, ο Μάλκολμ Λοκχίρτ παρουσίασε τα υδραυλικά φρένα, τα οποία αξιοποίησαν το υδραυλικό υγρό για να ασκήσουν δύναμη στα ταμπούρα. Αυτή η τεχνολογία ήταν τόσο αποτελεσματική που υιοθετήθηκε γρήγορα από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες.

Η επανάσταση των δισκόφρενων

Τα δισκόφρενα εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950, προσφέροντας καλύτερη απόδοση και μειωμένη υπερθέρμανση. Από τότε, τα συστήματα φρένων εξελίχθηκαν, με ABS (αντιμπλοκάρισμα), ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου πρόσφυσης και πλέον αυτόματα φρένα έκτακτης ανάγκης.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα