Δήμητρα Παπαδοπούλου: «Ο έρωτας είναι παιχνίδι, μωρό μου»

15:50 17/7/2022 - Πηγή: Diastixo

Ο τίτλος του μυθιστορήματος Ο έρωτας είναι παιχνίδι, μωρό μου φαίνεται αστείος και παραπέμπει σε ευθυμογράφημα, ωστόσο η ιστορία είναι απολύτως σοβαρή κι ας μειδιά ενίοτε ο αναγνώστης από το ανάλαφρο της αφήγησης. Όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: «Η ηρωίδα είναι μια από τις συνηθισμένες περιπτώσεις που έλαβε την πάγια εντολή να σπουδάσει, να γίνει ένα αξιοπρόσεχτο μέλος της αγέλης και, αν είναι δυνατόν, ο αρχηγός της. Όλα τα άλλα μοιάζανε μόνο με χάσιμο χρόνου…».

Όπως έχει γίνει φανερό, η συγγραφέας του μυθιστορήματος, η Δήμητρα Παπαδοπούλου, ηθοποιός το επάγγελμα, κατέχει άριστα το ταλέντο της χιουμοριστικής αφήγησης, άρα το βιβλίο της από την αρχή μέχρι το τέλος, ακόμα και στις σοβαρές σκηνές του, προκαλεί ιλαρότητα και γέλιο. Έχοντας μεγάλη θητεία στη γραφή με σενάρια, θεατρικά έργα και χρονογραφήματα, η Παπαδοπούλου (που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου) κατέχει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γοητεύσει, να συγκινήσει τον αναγνώστη ή τον θεατή και ενίοτε να του προκαλέσει τη διάθεση να γελάσει.

Στον πρόλογο του βιβλίου με τον τίτλο «Αρχή» διαβάζουμε διάφορα ενδιαφέροντα, όπως: «Έζησα μέχρι τώρα με πολυτέλεια σε σχέση με τον χρόνο. Τον ξόδεψα αβέρτα, απλόχερα, σαν να μου ανήκαν δισεκατομμύρια αιώνες». Και παρακάτω: «Γιατί ο έρωτας έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός παιχνιδιού, που όσοι τον ξέρουν καλά, τον παίζουν σαν την πόκα. Με κρυμμένα φύλλα».

Ο χρόνος και το παιχνίδι του έρωτα απασχολούν την ηρωίδα-αφηγήτρια του μυθιστορήματος, η οποία ξεκινάει μιλώντας για τον Βασίλη, τον άντρα που γνώρισε όταν ήταν φοιτήτρια και τον ερωτεύτηκε. Τότε οι νέοι, τονίζει, ζούσαν στον απόηχο του βρασμού της Επανάστασης, κι ενώ είχε προχωρήσει η Μεταπολίτευση και κάθε κορίτσι ήθελε τον άντρα επαναστάτη κι αυτός ήταν στα μάτια της σπουδαίος και τον λαχτάρησε. Ο Βασίλης σπούδαζε στην Ιατρική κι είχε «μια γκόμενα», την Αλέκα, μεγαλύτερη από αυτόν, με πτυχίο αρχαιολογίας. Η ηρωίδα μας, πλάσμα υπομονετικό, με τεράστια επιμονή, από την αρχή τον ήθελε κι έλεγε στον εαυτό της: «Αυτόν μια μέρα θα τον έχω».

{jb_quote}Σε κάθε περίπτωση, έχουμε ένα άρτιο από κάθε άποψη μυθιστόρημα, που ξεκινάει με ελαφρότητα και καταλήγει σε στοχασμούς και φιλοσοφημένες ρήσεις, απόρροια της γνώσης της ζωής.{/jb_quote}

Όπως ήδη έχει γίνει αντιληπτό, το μυθιστόρημα είναι απολύτως ερωτικό με την έννοια πως οι πάντες και τα πάντα σε αυτό συντείνουν στην ευόδωση των προσπαθειών της ηρωίδας να κατακτήσει το αντικείμενο του πόθου της, τον ιππότη του παραμυθιού, το ίνδαλμά της. Επιπλέον, η συγγραφέας χρησιμοποιεί τολμηρές εκφράσεις, που δεν έχουμε συνηθίσει σε ερωτικά μυθιστορήματα γραμμένα από γυναίκες. Για παράδειγμα, προσπαθώντας να προσεγγίσει τον Βασίλη, η ηρωίδα τού λέει ότι της αρέσει κι όταν εκείνος τη ρωτάει: «Και τώρα τι θέλεις από μένα;», του απαντάει: «Να πηδηχτούμε…»

Το μυθιστόρημα αν είχε γραφτεί από άλλη συγγραφέα ίσως να ήταν περισσότερο πολιτικό, δεδομένου ότι η ηρωίδα –και η συγγραφέας του, βεβαίως– ήταν άτομο πολιτικοποιημένο με ιδεολογικές ανησυχίες. Ωστόσο, η πολιτική διάσταση του μυθιστορήματος είναι αμελητέα, άλλωστε ο τίτλος του είναι σαφής, σαφέστατος – αναφέρεται ακριβώς στο ερωτικό παιχνίδι, όπου η αφηγήτρια δεν διστάζει να χρησιμοποιεί χωρίς φειδώ λέξεις και φράσεις της ελληνικής αργκό που ενδεχομένως να ενοχλήσουν ορισμένες συντηρητικές αναγνώστριες («σαβουρογάμης», «σε κόβω λίγο αγάμητη»).

Ίσως για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες κάτω των εξήντα χρονών να μη λένε πολλά ορισμένες αναφορές σε γεγονότα εκείνης της εποχής, όπως οι καταλήψεις του Χημείου, ο νόμος 815, οι πρώτες δημόσιες μουσικές εμφανίσεις του Τζίμη Πανούση, τα αισθηματικά βιβλία Άρλεκιν, τα τσιτάτα του Μάο, η έλξη της ΚΝΕ, ο Στάλιν που μοίρασε την Ευρώπη με τους Άγγλους και του Αμερικανούς (αντάλλαξε τη Ρουμανία με την Ελλάδα), ο Μπακούνιν και οι αναρχοαυτόνομες ιδέες που κυκλοφορούσαν στα Εξάρχεια, το σύνθημα «Οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη», οι οπαδοί του Άρη Βελουχιώτη στον χώρο της νεολαίας, οι επιθεωρήσεις στο Άλσος Παγκρατίου, ο Γερμανός Ρολφ Πόλε και οι ιδέες του…

Έχουμε λοιπόν ένα μυθιστόρημα με αναμνήσεις, διότι η ηρωίδα μιλάει και για το σήμερα, για την κοινωνία ύστερα από τριάντα χρόνια, όταν συναντάει ξανά τον Βασίλη. Τώρα όμως μέσα της βασιλεύει η απογοήτευση για όλους και για όλα. Και για την Αριστερά, ασφαλώς: «Οι συνδικαλιστές των αμφιθεάτρων γίνανε πολιτικοί, οι πολύ ευαίσθητοι και ρομαντικοί πήδηξαν από ταράτσες και οι περισσότεροι ορθολογιστές, καπάτσοι αριστεροί μετακόμισαν στα βόρεια προάστια». Σε κάθε περίπτωση, έχουμε ένα άρτιο από κάθε άποψη μυθιστόρημα, που ξεκινάει με ελαφρότητα και καταλήγει σε στοχασμούς και φιλοσοφημένες ρήσεις, απόρροια της γνώσης της ζωής.

Ο έρωτας είναι παιχνίδι, μωρό μου
Δήμητρα Παπαδοπούλου
Διόπτρα
σ. 392
ISBN: 978-960-653-595-6
Τιμή: 16,60€