«Πορτοκαλί παράγοντας» του Βασίλη Κιμούλη

22:26 4/2/2025 - Πηγή: Diastixo

η θεία μου Ευλαμπία αδελφή της μητέρας μου και δεύτερη μητέρα μου αφότου έφυγε απ’ τον κόσμο η πρώτη η Ευλαμπία που ζούσαμε μαζί δεν μπορούσα να καταλάβω πού βρήκε το κέφι ν’ αναζητήσει τα ίχνη του εξώγαμου παιδιού της Γεσθημανής και του παππού Λεωνίδα απ’ την Πόλη δηλαδή της ετεροθαλούς αδελφής της μητέρας της Ειρήνης και δικής της θείας που τη λέγαν Σάρα και όχι μόνο κατάφερε να μάθει πού ζούσε η Σάρα στην Αμερική στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο στο Σαουσαλίτο αλλά της έστειλε και γράμμα κι εκείνη απάντησε στην Ελληνίδα ανιψιά την ύπαρξη της οποίας αγνοούσε μάλιστα συμφώνησαν να συναντηθούν

το ίδιο κιόλας καλοκαίρι στην Αθήνα αφού κατά διαβολική σύμπτωση η Σάρα είχε κλείσει για διακοπές στη Ρόδο με τον σύζυγό της Λούις έναν Αφροαμερικανό βετεράνο του Βιετνάμ που έπασχε από μετατραυματικό στρες και ήταν υπερευαίσθητος απέναντι σε συγκεκριμένους ήχους ενώ συγχρόνως άκουγε τα πάντα αφόρητα δυνατά όμως ήταν λειτουργικός είπε η Σάρα και τι ακριβώς σήμαινε αυτό στην περίπτωση του Λούις θα μαθαίναμε πολύ σύντομα από πρώτο χέρι αφού θα έκαναν στάση για μία μέρα στην Αθήνα δεν υπάρχει περίπτωση στο σπίτι μας θα μείνετε της είχε πει η θεία μου κουνώντας της το δάχτυλο μιλούσαν πλέον καθημερινά στο skype κι έτσι κατέληξα να γνωρίσω τον Λούις ένα ξημέρωμα Πέμπτης με καύσωνα στα τέλη του Ιουλίου με ξύπνησαν τα κλαψουρίσματα του σκύλου μου Νέμο κι ένας κελαρυστός ήχος την ίδια στιγμή έβλεπα έναν εφιάλτη ότι περπατούσα στην Αρεοπαγίτου και στο ύψος του Ηρωδείου μού έφραξε το δρόμο ένας Γερμανικός ποιμενικός που γρύλιζε με λύσσα και τινάχτηκα απ’ το κρεβάτι για να αντικρίσω τη φιγούρα ενός μεγαλόσωμου άντρα πρώτα τις ζάρες στο φαρδύ κοντοκουρεμένο σβέρκο του κι ύστερα συνειδητοποίησα ότι κατουρούσε όρθιος στον τοίχο της κρεβατοκάμαράς μου ε φωνάζω εεε και μες στο δωμάτιο πετάγεται σαν αστραπή μία ψηλή ξερακιανή γυναίκα πιο σιγά πιο σιγά λέει στ’ αγγλικά μ’ αμερικανική προφορά κουνώντας το δεξί της χέρι προς τα κάτω κι ενώ ήδη σέρνει με τ’ αριστερό τον βετεράνο προς την πόρτα στρέφει το κεφάλι της σ’ εμένα που βρίσκομαι ακόμη υπό την επήρεια του εφιάλτη Θεία Σάρα ψιθυρίζει στέλνοντάς μου ένα φιλί στον αέρα με σηκωμένο μου φάνηκε το φρύδι ο πατέρας της Σάρας ο προπάππους μου ο Λεωνίδας ήταν παντρεμένος με τη Λούσυ που του υπενθύμιζε σε κάθε του περιπέτεια πως είχε έρθει η ώρα ν’ ανανεώσει την γκαρνταρόμπα της στο Παρίσι όταν όμως εξαφανίστηκε χωρίς καμία ειδοποίηση η Γεσθημανή έβαλε λυτούς και δεμένους ν’ ανακαλύψουν τη δεκαεξάχρονη υπηρέτριά της απ’ την Ανατολία με το σοκολατί δέρμα και τα πράσινα μάτια κι όταν έμαθε ότι ο Λεωνίδας της την είχε αφήσει έγκυο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι η Λούσυ χωρίς να βιαστεί όπως κάνεις υπομονή μέχρι να κρυώσει το φαγητό για να το απολαύσεις καλύτερα ένα μεσημέρι που ο Λεωνίδας είχε χαλαρώσει στην αγκαλιά της του ζήτησε να παίξουν το παιχνίδι τους κι εκείνος έκανε γροθιά τ’ αριστερό του χέρι και της κούρδισε την κοιλιά στρίβοντας τον καρπό του προς τα δεξιά σαν να βιδώνει τον αφαλό της κι εκείνη του υποσχέθηκε ότι αν δεν ξανάβλεπε την επόμενη κιόλας μέρα τη Γεσθημανή στο σπίτι τους θα έβαζε την Αϊζαμάλ την Κιργίζια οικονόμο της να του φάει το συκώτι κι αυτός να βλέπει κι έτσι γεννήθηκε η κόρη της Γεσθημανής η Σάρα και μεγάλωσε χωρίς να της λείψει τίποτα στ’ αρχοντικό τους στην Πόλη μαζί με την Ειρήνη τη μητέρα της Ευλαμπίας βέβαια το πλήρες όνομα του βετεράνου είναι Λούις Σάιφερ κι αυτό το παίρνω απ’ τον Δαιμονισμένο άγγελο αλλά είναι και μια κρυφή αναφορά στον Λούις Φίσερ τον χημικό πατέρα της βόμβας ναπάλμ που θα κατακάψει τον αδελφό του Λούις στη συνέχεια της αφήγησης γιατί το τζελ που περιέχει αν έρθει σε επαφή με γυμνό δέρμα ο μόνος τρόπος να σβήσεις τη φωτιά είναι να αφαιρέσεις μαζί και τη σάρκα όταν προσπαθώ να φανταστώ τον Λούις μού έρχεται η εικόνα του ηθοποιού Φόρεστ Γουίτακερ με το χαμογελαστό μπέιμπι φέις και το μισόκλειστο μάτι με ιντριγκάρει αυτό το μείγμα δυναμισμού και τρωτότητας και πιο πολύ τι κάνει και πώς αφηγείσαι αυτό που κάνει ένας μπέιμπι φέις γορίλας σ’ οριακές καταστάσεις αλλά και πώς αυτό που αποκαλείς εξωφρενικό μπορεί ν’ αποδειχτεί η μόνη λογική λύση αν γίνεις φίλος με τη φρίκη ο Λούις θα μεγάλωσε στο Κάνσας Σίτι ή καλύτερα θα γεννήθηκε στη Χονολουλού από Κενυάτη πατέρα και λευκή Αμερικανίδα μητέρα θα φοιτήσει στην Ακαδημία Στρατού των ΗΠΑ στον λόφο πάνω απ’ τον ποταμό Χάντσον στη Νέα Υόρκη εκεί βάζω τον Λούις να δένεται με μια φιλία ζωής με τον Μπράδερ Ναμ ένας πραγματικός αδελφός γράφει απ’ την Ακαδημία εκείνα τα χρόνια ο Λούις στη μητέρα του έναν μιγά όπως και ο ίδιος που κατάγεται απ’ τη Βαλτιμόρη και που ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένειά τους αρνούμενος να αναγνωρίσει την πατρότητά του Ναμ το παρατσούκλι του κολλητού του Λούις το δανείζομαι απ’ τον ομώνυμο ήρωα κόμικς τον Brother Nam ένα επικοινωνιακό κατασκεύασμα των εταιρειών που δημιούργησαν τον Πορτοκαλί Παράγοντα που θα λούσει τον αδελφό του Λούις έξω απ’ το χωριό Τρανγκ Μπανγκ κάπου τριάντα μίλια βορειοδυτικά της Σαϊγκόν βάζω και τον Nemo στη μοιραία συμπλοκή με τον Λούις και τον Ναμ έναν Γερμανικό ποιμενικό απ’ τους τέσσερις χιλιάδες περίπου στρατιωτικούς σκύλους στο Βιετνάμ και την Ταϊλάνδη στη διάρκεια του πολέμου έχω σημειώσει για να τα βάλω κάπου και δύο αποσπάσματα απ’ το βιβλίο VII 33 των Εις Εαυτόν του Μάρκου Αυρήλιου ο ανυπόφορος πόνος σε οδηγεί στον θάνατο ο χρόνιος πόνος είναι υποφερτός κι από τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου στίχοι 1388-1392 το σημείο όπου το αίμα του Αγαμέμνονα πιτσιλάει την Κλυταιμνήστρα με ζοφερές ψιχάλες ματωμένης δροσιάς κι εκείνη το δέχεται με την αγαλλίαση του σπαρμένου σταριού που κυοφορείται μέσα στους κάλυκες και το βρέχουν οι λαμπερές σταγόνες που στέλνει ο Δίας σύντομη κοφτή σαν τηλεγράφημα τρόμου θα είναι η σκηνή όπου ο Ναμ λαμπαδιάζει και ξεριζώνει τις σάρκες του με τα χέρια του κι ο Nemo ουρλιάζει και ο Λούις τον κατουράει για να τον σβήσει

Ο Βασίλης Κιμούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει κι εργάζεται στον εκδοτικό χώρο. Κυκλοφορούν: η συλλογή αφηγημάτων Όνειρο αληθινό (εκδ. Αιώρα), η ποιητική του συλλογή View Master (εκδ. Σαιξπηρικόν) και η συλλογή ιστοριών Γκανιάν (εκδ. Λογότυπο).