Έφη Χαλκέα

22:26 4/2/2025 - Πηγή: Diastixo

Πάντα έχω στο μυαλό μου ότι γράφω για μένα, γιατί μου αρέσει να γράφω! Όταν όμως δημιουργείς, σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης, σκέφτεσαι ότι θέλεις να το μοιραστείς, και στην προκειμένη περίπτωση σκέφτεσαι τον αναγνώστη, που θέλεις την άποψή του, είτε θετική –που θα σε κάνει να χαρείς–, είτε μια πιο αυστηρή άποψη, που θα σε κάνει να γίνεις καλύτερος. Όταν λοιπόν μπαίνεις στη διαδικασία της συγγραφής, θέλεις και να εκδώσεις, όχι γιατί έγινες καβαλημένο καλάμι και το παίζεις συγγραφέας, αλλά θέλεις να μοιραστείς τη δημιουργία σου και με άλλους ανθρώπους και να μην κρατήσεις τα κείμενα στα αρχεία

σου.

Απευθύνομαι σε όλους τους ανθρώπους που αγαπάνε το διάβασμα, που ενδιαφέρονται για τις ανθρώπινες σχέσεις, και εγώ μέσα από αυτή τη διεργασία έχω ψάξει μέσα μου. Τι θέλω; Τι ζητάω; Τι δημιουργώ; Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου εγκλωβισμένο μέσα στις λέξεις. Γράφω για να αδειάσω και όσο αδειάζω γεμίζω. Όταν παρουσίασα το πρώτο μου βιβλίο, η ευχή που πήρα ήταν «άντε και στο δεύτερο». Στην αρχή τρόμαξα, γιατί πίστευα ότι δεν θα έχω άλλη έμπνευση. Η έμπνευση όμως είναι ένα απίστευτο πράγμα! Έχω ανθρώπους δίπλα μου, που μου λένε: «Μη σταματάς να γράφεις» και αυτό κάνω. Είναι μια μοναχική εργασία, που σου παίρνει πολύ χρόνο. Είναι όμως και βαθύτατη ικανοποίηση!

Εδώ και πέντε χρόνια με τη μοναξιά –που επιβάλλεται– γίναμε φίλες και μου δίνει τη δυνατότητα να γράφω. Ξεκινάω με μια πρωταρχική ιδέα, από μια φράση, μια ιστορία που άκουσα, ή εμπειρία, και με μαγικό τρόπο οι χαρακτήρες που δημιουργώ μπαίνουν μέσα στην κάμερα – και ως ηθοποιός, που με βοηθάει πολύ, τους βλέπω να ζωντανεύουν και να αυτονομούνται. Τους ακούω να μιλάνε, να κάνουν μεταξύ τους διαλόγους, και σαν ένας σκηνοθέτης περπατάω μαζί τους και μπαίνω στον ψυχισμό τους, όπως μπαίνω και σε έναν ρόλο. Γελάω και χαίρομαι, κι αυτό είναι και διασκέδαση για μένα. Μετά βγαίνω να περπατήσω, να δω φίλους, να αδειάσω το μυαλό και κάνοντας αυτό το διάλειμμα ακούω ατάκες, βλέπω πρόσωπα ιδιαίτερα, τον τρόπο που εκφράζονται, τι φοράνε, πώς το φοράνε, κι από όλα αυτά τα πολύχρωμα νήματα, δημιουργώ το δικό μου υφαντό. Αγαπάω πολύ αυτό που κάνω, με γεμίζει και με λυτρώνει, είναι εάν θέλετε η ψυχοθεραπεία μου!

{jb_quote}Αγαπάω πολύ αυτό που κάνω, με γεμίζει και με λυτρώνει.{/jb_quote}

Μέσα από το βιβλίο μου αποτυπώνω την εποχή όπου ζω. Οι χαρακτήρες μου αναζητούν τον έρωτα, το βαθύ και αληθινό συναίσθημα, κάνουν λάθη, βιώνουν δύσκολες καταστάσεις και δεν είναι εξωπραγματικοί, αντίθετα τους συναντάμε δίπλα μας καθημερινά. Μπορεί να είναι δημιούργημα μυθοπλασίας, αλλά έτσι πιο εύκολα –διαβάζοντας– περνάω τα μηνύματά μου προς τον αναγνώστη, που είναι και ο στόχος σε τελική ανάλυση. Στις κινηματογραφικές εικόνες που αποδίδω, εισάγεται η φωνή, η κίνηση, μόνο η αφή δεν περιγράφεται γιατί είναι μόνο δική μας. Μέσα από τη συγγραφή νιώθω ευτυχία! Είμαι ευγνώμων που μπορώ και το κάνω. Η ευτυχία είναι μέσα στις στιγμές, ακόμα και σε αυτές που φαντάζουν ασήμαντες.

Απόσπασμα:

Η Έλλη τη ρώτησε αν ήθελε να της μιλήσει λίγο για τη ζωή της και πώς βίωσε τον γάμο της. Δεν τους είχε δοθεί ξανά η ευκαιρία. Η Ναταλία κατάλαβε το ενδιαφέρον της. Στο πρόσωπό της έβλεπε μια καλή φίλη, που αν και τη γνώριζε λίγο διάστημα, ένιωθε σαν να την ήξερε χρόνια. Υπήρχε ένα κοινό σημείο, ήταν και οι δυο χωρισμένες. Άρχισε να της μιλάει για τον χαρακτήρα του πρώην άντρα της. Τον είχε ερωτευτεί, αλλά οι άνθρωποι φανερώνουν τον πραγματικό τους εαυτό στην τριβή της καθημερινότητας. Δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει καλά, γιατί κατά τη διάρκεια της γνωριμίας τους, ύστερα από λίγους μήνες μόνο, εκείνη έμεινε έγκυος και παντρευτήκαν γρήγορα. «Τι να σου πρωτοπώ, Έλλη. Στην αρχή όλα καλά έδειχναν, εμένα μεγάλωνε το μωρό μέσα μου, και εκείνος άρχιζε να εμφανίζει μια περίεργη συμπεριφορά. Έγινε χειριστικός, νευρικός, με πολλά προβλήματα από τα παιδικά του χρόνια. Η συμπεριφορά του γινόταν τρομακτική, έλεγε πολλά ψέματα, εγωιστής, και όταν μου μιλούσε, μου έλεγε πάντα αυτό που ήθελα να ακούσω. Πίσω από αυτό όμως κρυβόταν ένα άλλο ψέμα». «Και εσύ τι έκανες, κορίτσι μου;» «Τι άλλο να έκανα με την κοιλιά στο στόμα; Υπομονή. Πίστευα ότι θα γεννηθεί το μωρό και ίσως αλλάξει. Ό,τι κι αν έλεγα, με έβγαζε τρελή. Πάντα ήθελε να φαίνεται καλύτερος από μένα. Αμίλητος και αγέλαστος στο μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού μας κύκλου. Δεν συμπαθούσε κανέναν από τους δικούς μου ανθρώπους. Όταν τσακωνόμασταν, έσπαγε πράγματα μέσα στο σπίτι. Είχαμε γίνει ρεζίλι σε όλη τη γειτονία. Και εγώ τρόμαζα, φοβόμουν μη με χτυπήσει όταν έκανε μπουνιά το χέρι του και την κολλούσε στο πρόσωπό μου. Έτρεμα για το μωρό μου. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, με υποβίβαζε, το ’παιζε βασιλιάς στο σπίτι και εμείς οι υπηρέτες του. Με πρόσβαλλε μπροστά σε όλους. Η κατάστασή μου χάλια, το αντίθετο μ’ αυτό που λένε για τις εγκύους, ήρεμη ζωή – εγώ στην τσίτα. Και το αποκορύφωμα αυτής της συμπεριφοράς του ήταν οι εξωσυζυγικές του σχέσεις…

Το ταξίδι μιας στιγμής
Έφη Χαλκέα
Εκδόσεις Βακχικόν
274 σελ.
ISBN 978-618-231-137-0
Τιμή €14,84