Μάρα Χωματίδη: «Σκιές παιδιών»

04:16 6/7/2024 - Πηγή: Diastixo

«Μέχρι πού θα μπορούσες να φτάσεις για να προστατέψεις αυτούς που αγαπάς;» είναι το αρχικό ερώτημα που θέτει η συγγραφέας Μάρα Χωματίδη στο βιβλίο της Σκιές παιδιών, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διάπλαση.

Ένα ακόμα πτώμα παιδιού θα βρεθεί στις όχθες του Τίβερη και η ιστορία ξεκινάει ξανά για τους ήρωες, που πίστευαν ότι ο ένοχος για τις δολοφονίες παιδιών είχε βρεθεί και ήταν στη φυλακή. Ο πρόσφατος φόνος, που μοιάζει στις λεπτομέρειες με αυτούς που θεωρούσαν ότι είχαν εξιχνιαστεί, προβληματίζει για το αν υπάρχει μιμητής ή αν ο δάσκαλος που

εκτίει την ποινή του δεν ήταν ο μόνος ένοχος.

Η Μάρα Χωματίδη σχηματίζει τους χαρακτήρες της και τους αφήνει να περιφέρονται γύρω από ένα σύστημα που κινείται με επίκεντρο τη διαφθορά στα ανώτερα κλιμάκια της πολιτικής, του επιχειρηματικού κόσμου, των ΜΜΕ, της Δικαιοσύνης. «Η διαφθορά είχε φιμώσει όλους όσοι επιθυμούσαν να τρέφονται απ’ αυτή». Ένα μυθιστόρημα αστυνομικό αλλά συγχρόνως και πολιτικό και κοινωνικό, όπως είναι συχνά η αστυνομική λογοτεχνία.

Στη Ρώμη εκτυλίσσεται η ιστορία με κεντρικό κινητήριο χαρακτήρα την ελληνικής καταγωγής εισαγγελέα Ευρυδίκη Κυριακίδου Σαλβατόρε. Η μεγάλη απούσα της ιστορίας είναι η Κάρμεν, μια ακτιβίστρια που αγωνίζεται να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών. Την Κάρμεν τη γνωρίζουμε μέσα από τις αναφορές σε αυτή των γνωστών της, με πρώτη αναφορά από την Ευρυδίκη ως «τρελή ακτιβίστρια, που η εμμονή της με συγκεκριμένους ανθρώπους καταντούσε επικίνδυνη, αφού τους κατηγορούσε συχνά με έωλα και ανυπόστατα επιχειρήματα». Η Ευρυδίκη, που έχει πάθος με το δίκαιο αλλά και με τον νόμο, και δεν θα άφηνε εικασίες να υπερισχύσουν των αποδείξεων.

Η συγγραφέας εμπλέκει από την αρχή συναισθηματικά τον αναγνώστη με τον τρόπο που παρουσιάζει την αθωότητα του θύματος. «Το ξανθό αγόρι παρέμενε ασάλευτο πάνω στις πλάκες της προβλήτας. Ένα λευκό σεντόνι σκέπαζε τα όνειρά του, εξαντλούσε το μέλλον του και σφράγιζε το τέλος του ταξιδιού του στη ζωή».

Ο φόνος θα ξαναφέρει κοντά την Ευρυδίκη και τον Μάσιμο Ρομάνο, τον επιθεωρητή ανθρωποκτονιών, ίσως όχι μόνο επαγγελματικά, ενώ γενικά στο μυθιστόρημα υπάρχει έντονος ο ερωτισμός μεταξύ ηρώων.

Την ανάγκη για δικαιοσύνη τονίζει η συγγραφέας τοποθετώντας τη σκηνή του εγκλήματος εκεί που «το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, ο αληθινός τιμωρός του εγκλήματος, που δέσποζε ακριβώς από πάνω τους, έμοιαζε σαν κάποιος να το περιγελούσε, σαν κάποιος να έθετε τους δικούς του κανόνες αψηφώντας την επιβλητική σκιά του κτηρίου, ενώ οι μαριονέτες του χειροκροτούσαν συγκαταβατικά κάθε φορά που έβγαινε στη σκηνή για να του παρουσιάσει τον επόμενο φόνο».

{jb_quote} Αφήνει να αιωρηθούν τα ερωτήματα που φαίνονται ίδια, αλλά ίσως είναι διαφορετικά: Κάθε δολοφόνος πρέπει να οδηγείται στη Δικαιοσύνη; Κάθε δολοφόνος πρέπει να τιμωρείται; {/jb_quote}

Προσωπικό στοίχημα για κάθε ήρωα της ιστορίας η εξιχνίαση της υπόθεσης, ενώ το πτώμα του παιδιού θα ακολουθήσει ακόμα ένα πτώμα και στη συνέχεια μια απαγωγή. Φωτογραφίες που θα έρθουν στο φως θα αποδείξουν το μέγεθος της βαναυσότητας και η συγγραφέας αποτυπώνει με έντονες εικόνες το πρόσωπο της αθωότητας σε αντιδιαστολή με το πρόσωπο της διαστροφής. «Ένα ηχητικό ντοκουμέντο ανάμεσα σε πολλά άλλα, μια πνιγμένη παιδική κραυγή, ένα συνεχόμενο απεχθές μουγκρητό, μια ατελείωτη κόλαση». Το έγκλημα, επίσης, δημιουργεί ιδιαίτερες εικόνες: «Το φεγγάρι ήταν ολοστρόγγυλο, το φως του διαχεόταν στην επιφάνεια του Τίβερη ανεξάντλητο κι έπειτα βυθιζόταν στα νερά σαν ξίφος Ρωμαίου στρατιώτη σε σώμα νηπίου».

Η συγγραφέας αποκαλύπτει μια κοινωνία μπερδεμένη, που προτιμάει να αγνοεί παρά να παραδέχεται τη διαφθορά: «Ποιος ριψοκινδύνευε να κάνει την αρχή και να μη σπιλωθεί από τους ίδιους τους θύτες; [...] Πόσο η ίδια η κοινωνία ήταν έτοιμη να καταδικάσει το δικό της δημιούργημα;». Συγχρόνως, στηλιτεύει και τη σύγχρονη μανία της πολιτικής ορθότητας: «…πριν οι βιαστές αποκτήσουν δικαιώματα, πριν οι δικηγόροι γίνουν εμμονικοί υπερασπιστές των διεφθαρμένων, πριν οι κάθε είδους μειονότητες γίνουν οι βραβευμένοι τιμωροί του κόσμου, πριν ο κόσμος μετατραπεί σ’ έναν τεράστιο βόθρο, σε μια αστείρευτη μήτρα ηλιθίων».

Η Ευρυδίκη θα νιώσει ότι έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης για τους νέους φόνους, καθώς έμεινε εγκλωβισμένη στα στοιχεία και αρνήθηκε να δει την ευρύτερη εικόνα, αφήνοντας ίσως να την καθοδηγήσουν στον δρόμο του λάθους. Κι ενώ δέχεται απειλές για τους δικούς της ανθρώπους, σε μια προσπάθεια να την πιέσουν να αποδώσει δικαιοσύνη εκτός δικαστηρίων, τα θύματα πληθαίνουν, μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι μικρά αγόρια.

Η συγγραφέας μοιράζεται με τον αναγνώστη τα στοιχεία που έχουν οι ήρωές της για να λύσουν την υπόθεση, δίνοντάς του μάλιστα περισσότερες πληροφορίες από όσες έχει ο καθένας από αυτούς, αφού ο αναγνώστης έχει πρόσβαση στις ενέργειες όλων των ηρώων. Και οι δολοφόνοι φαίνεται ότι είναι περισσότεροι από ένας, αφού προστίθεται και κάποιος σκοτεινός εκδικητής. «Ένα τέλος όπως του άξιζε; Ένα τέλος που ο τιμωρός του, ένας σύγχρονος Καίσαρας, όριζε ότι ταιριάζει σ’ έναν βιαστή ανήλικων παιδιών, μετατρέποντας το υπνοδωμάτιό του σε αρένα του Κολοσσαίου; Πόσοι πολίτες της Ρώμης, άραγε, θα διαφωνούσαν με την ποινή και πόσοι θα τη σφράγιζαν με τους αντίχειρες προς τα κάτω;»

Τα κίνητρα των φόνων είναι φανερά, τα πρόσωπα που τους διαπράττουν όμως κρατάνε το πρόσωπό τους στη σκιά. Κανένας δεν είναι υπεράνω υποψίας, έτσι ο αναγνώστης δεν θα ξαφνιαστεί ιδιαίτερα από την αποκάλυψη των εγκληματιών. Είναι η αποκάλυψη των χαρακτήρων που ξαφνιάζει. Εξάλλου, σχεδόν όλοι φαίνεται ότι έχουν να κρύψουν κάτι, κανείς δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός. Στον εκβιασμό, τον χρηματισμό, τη διαφθορά κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν θα υποκύψει. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που πρέπει να κερδηθεί και η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να ανακαλύψεις ποιος είναι άξιος γι’ αυτήν.

Η Μάρα Χωματίδη καταφέρνει να δώσει ένα μυθιστόρημα που κρατάει αμείωτη την προσοχή του αναγνώστη, προσπαθώντας να εξιχνιάσει διαφορετικού είδους εγκλήματα αλλά με κοινή αφετηρία, και αφήνει να αιωρηθούν τα ερωτήματα που φαίνονται ίδια, αλλά ίσως είναι διαφορετικά: Κάθε δολοφόνος πρέπει να οδηγείται στη Δικαιοσύνη; Κάθε δολοφόνος πρέπει να τιμωρείται;

Σκιές παιδιών
Μάρα Χωματίδη
Διάπλαση
336 σελ.
ISBN 978-960-567-283-6
Τιμή €16,00