Yasemin Özek: «Δέσποινα, μάτια μου»
Η Γιασεμίν Οζέκ (Κωνσταντινούπολη, 1980) προέρχεται από οικογένεια ανταλλαγέντων το 1923 και ασχολείται με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Το μυθιστόρημα Δέσποινα, μάτια μου είναι το πρώτο της λογοτεχνικό έργο και κυκλοφόρησε στην Τουρκία το 2017, ενώ μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2022. Η ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του ’22 είναι το θέμα που πάνω του η Οζέκ στήνει τη μυθιστορηματική της εξιστόρηση.
Η ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας προήλθε
Αυτή η μεγάλη υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών δεν βασίστηκε στη γλώσσα ή την εθνικότητα, αλλά στη θρησκευτική ταυτότητα, και αφορούσε σχεδόν όλους τους γηγενείς ορθόδοξους χριστιανικούς πληθυσμούς της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και αρμενοφώνων και τουρκόφωνων ορθόδοξων, και από την άλλη πλευρά τους περισσότερους γηγενείς μουσουλμάνους της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και ελληνόφωνων μουσουλμάνων.
Έτσι, λοιπόν, 1.600.000 περίπου άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα μέρη όπου είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει, να αποχωριστούν φίλους και, συχνά, ακόμα και στενούς συγγενείς. Στην ουσία, υπήρξαν θύματα αποφάσεων που εξυπηρετούσαν πολιτικές εξελίξεις και που δεν λαμβάνανε υπόψη τους τα ανθρώπινα συναισθήματα.
Αυτά τα ανθρώπινα συναισθήματα η Οζέκ θέλησε να φωτίσει. Ως κεντρικό αφηγητή της ιστορίας της επιλέγει ένα οχτάχρονο αγόρι, τον Εμίν Αλή, που ζει σε χωριό νησιού απέναντι από τα παράλια της Μικράς Ασίας και που ο πατέρας του είναι μουσουλμάνος, ενώ η μητέρα του χριστιανή.
{jb_quote}Χαμηλόφωνο μυθιστόρημα, με πληθώρα καλοσχηματισμένων χαρακτήρων, με συνεχή επίτευξη ισορροπίας ανάμεσα σε αντικρουόμενα συναισθήματα και ήθη. {/jb_quote}
Στο πρώτο μέρος του μυθιστορήματος περιγράφεται η ήρεμη καθημερινότητα των κατοίκων του χωριού που, αν και οι περισσότεροι ζούνε σε διαφορετικές συνοικίες, ανάλογα με το θρήσκευμά τους, εντούτοις καμιά ουσιαστική διαφορά δεν τους χωρίζει. Η όλη κατάσταση θα αρχίσει να αλλάζει όταν στο νησί φτάνουν οι πρώτοι χριστιανοί πρόσφυγες και το δράμα θα κορυφωθεί με την ανταλλαγή των πληθυσμών και την αναγκαστική μετεγκατάσταση της οικογένειας του Εμίν Αλή σε κάποιο χωριό στο Αϊβαλί.
Εκεί, πλέον, η χριστιανή μητέρα του θα αναγκαστεί να κρύβει τόσο το θρήσκευμα όσο και την καταγωγή της, για να μπορέσει τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της να γίνουν αποδεκτοί από τους ντόπιους, πολλοί από τους οποίους θρηνούν τους δικούς τους νεκρούς από τον πόλεμο που είχε προηγηθεί.
Στην ουσία, έχουμε ένα μυθιστόρημα ανθρώπινου πόνου που δημιουργείται από πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες δεν υπολογίζουν διαπροσωπικές σχέσεις και ατομικά συναισθήματα. Μικρές σημειώσεις στο περιθώριο της Ιστορίας – αυτά είναι τα όσα η Γιασεμίν Οζέκ θέλησε να περιγράψει και με μια διακριτικά τρυφερή γραφή μάς υπενθυμίζει. Το δικαίωμα κάθε ανθρώπου σε μια ταυτότητα, μα και η υποχρέωση των άλλων να σεβαστούν αυτή την ταυτότητα.
Η αφήγηση χρησιμοποιεί ως βάση της την παιδική ερωτική ματιά του μικρού Εμίν Αλή προς την Ελληνοπούλα φίλη του, Δέσποινα, και μέσα από αυτήν αφήνεται να ξετυλίξει την πορεία των γεγονότων και την ενηλικίωση του κεντρικού αφηγητή, όσο και τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στις δυο χώρες.
Χαμηλόφωνο μυθιστόρημα, με πληθώρα καλοσχηματισμένων χαρακτήρων, με συνεχή επίτευξη ισορροπίας ανάμεσα σε αντικρουόμενα συναισθήματα και ήθη. Ίσως και γι’ αυτό τελικά καταφέρνει –αν και περιγράφει γεγονότα μιας προηγούμενης εποχής– να υπενθυμίσει στον σημερινό αναγνώστη πως το δράμα του ανθρώπου που εξαναγκάζεται να ξεριζωθεί από τον τόπο του παραμένει πάντα μέγιστο και δυσβάσταχτο. Τότε μα και σήμερα.
Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη που παραχώρησε η Γιασεμίν Οζέκ στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη για το Diastixo.gr εδώ.
Δέσποινα, μάτια μου
Yasemin Özek
μετάφραση: Σπύρος Χατζηαναστασίου
Εκδόσεις Πατάκη
σ. 320
ISBN: 978-960-16-9292-0
Τιμή: 15,50€
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Ψυχαγωγία
- J2US: Γιάννης Σεβδικαλής και Σοφία Κουρτίδου ανέτρεψαν τα δεδομένα και πήραν τη μεγάλη νίκη
- Νίκος Γκέλια: «Μας έδιωχναν από τα σπίτια επειδή ήμασταν Αλβανοί»
- Η Γη της Ελιάς: Εμπλέκεται σε κύκλωμα αρπαγής ανηλίκων
- Euro 2024, Πορτογαλία – Γαλλία: Η αγωνία του Εμπαπέ στην εκτέλεση του Ερναντέζ
- Ρένια Λουιζίδου: Ο ρόλος της στη σειρά της ΕΡΤ «Η Μαρία που έγινε Κάλλας»
- 10 γεγονότα που συνέβησαν σαν σήμερα, 6 Ιουλίου. Σταλόνε, Φρίντα Κάλο, Ένιο Μορικόνε και λοξή φάλαγγα
- Το Toyota Mirai πωλείται στα μισά της τιμής του
- «Θέρος/Θάρρος» (IΙ) – 25 καλοκαιρινά ποιήματα
- «Θέρος/Θάρρος» (I) – 24 καλοκαιρινά ποιήματα
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Diastixo
- «Θέρος/Θάρρος» (IΙ) – 25 καλοκαιρινά ποιήματα
- «Θέρος/Θάρρος» (I) – 24 καλοκαιρινά ποιήματα
- Yasemin Özek: «Δέσποινα, μάτια μου»
- «What we owe Democracy / Τι οφείλουμε στη Δημοκρατία» σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Φεστιβάλ Αθηνών
- Η προσέγγιση της λογοτεχνίας στην ψηφιακή εποχή από το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη
- Μέσα στη βαλίτσα μου έχω...
- Το Καφέ της οδού Σκουφά
- Τζένη Κουτσοδημητροπούλου: «Η κίτρινη ομπρέλα του Βαλεντίνου»
- Pierre Lemaitre: «Οικογένεια Πελτιέ: Τα ένδοξα χρόνια»
- Ιφιγένεια Θεοδώρου: «Είναι μια θάλασσα»
- Τελευταία Νέα Diastixo
- Yasemin Özek: «Δέσποινα, μάτια μου»
- Φεστιβάλ Ακροναυπλίας: Νέος θεσμός από τον Δήμο Ναυπλίου σε καλλιτεχνική διεύθυνση Θοδωρή Γκόνη
- Φωτεινή Ναούμ: «Ιερό φιλί»
- Έρχομαι τάχυ
- Έρικα Aθανασίου: «Κλικ με τακτ #Καλοκαίρι»
- Διανομή πνευματικών δικαιωμάτων 2024 από τον ΟΣΔΕΛ
- Σουζάνα Παπαφάγου
- Τα μυστήρια της Μις Μόρτον
- Pierre Lemaitre: «Οικογένεια Πελτιέ: Τα ένδοξα χρόνια»
- Λουκάς Καρυτινός: συνέντευξη στον Παναγιώτη Μακρίδη
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Ψυχαγωγία
- Ανοιχτή για το κοινό έπειτα από τέσσερα χρόνια η βιβλιοθήκη Folger Shakespeare Library
- Ο εμπορικός και πολεμικός στόλος κατά την Ελληνική Επανάσταση (1821-1831)
- Το Καφέ της οδού Σκουφά
- «Θέρος/Θάρρος» (IΙ) – 25 καλοκαιρινά ποιήματα
- 6ο Φεστιβάλ Δελφών «Το Λάλον Ύδωρ» 2024
- Μισέλ Ουελμπέκ: Ο συγγραφέας που… φοβάται η τεχνητή νοημοσύνη
- Μ. Καραγάτσης, C. Henn, Ε. Αχβλεντιάνι, Η. Γκρής, Γ.Σ. Παπαδάτος, Ε.Μ. Μαθιουδάκη, Κ. Μόσχου, Ε. Σουφλή, Δ. Ελέας
- Μέσα στη βαλίτσα μου έχω...
- Ελληνικά εγκλήματα 7
- Χρήστος Κουφουδάκης: «Ο περιπατητής»