Ονούφριος Ντοβλέτης

01:09 27/9/2024 - Πηγή: Diastixo

Ως έφηβος δυστυχώς βίωσα, όπως και πολλοί άλλοι, την απόλυτη μοναξιά. Δεν είχα ιδέα ότι κι άλλοι άνθρωποι νιώθουν έτσι. Ότι κι άλλοι υποφέρουν, όπως κι εγώ. Θα ήθελα να είχε υπάρξει ένας άνθρωπος να μου δείξει ότι δεν είμαι μόνος. Γι’ αυτό άρχισα να γράφω. Και ελπίζω ότι οι ιστορίες μου θα κάνουν ακριβώς αυτό και για σας: θα σας δείξουν ότι δεν είστε μόνοι.

Οι Θανάτου 20 ιστορίες είναι μια επεξεργασία της ζωής και του θανάτου, ένα ακραίο παιχνίδι μαζί του ώστε να τον αντιμετωπίσουμε, μέχρι και να τον χλευάσουμε. Πρόκειται για ιστορίες γεμάτες φόνους, αυτοκτονίες, εκδίκηση, απόγνωση,

εξαρτήσεις, εγκατάλειψη αλλά και δίψα για ζωή. Οπότε, μην το φοβηθείτε…

Το βιβλίο αυτό, που κανονικά θα με είχε συστήσει στο κοινό, έρχεται επιτέλους να ολοκληρώσει την «τριλογία θανάτου» που ξεκίνησε με τις δύο ποιητικές συλλογές μου. Το Ένας νέος δίχως νέα μιλούσε για τον εσωτερικό θάνατο, ώστε να γεννηθεί μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. H δεύτερη συλλογή μου, με τίτλο Θάνατος στην Ελλάδα, μιλάει για τον θάνατο του έξω κόσμου, για να γεννηθεί κάτι νέο…

Απόσπασμα από την «Πτήση 823 για Γενεύη»:

Με βρίσκει υπερβολική… Βρίσκω την ευτυχία πλάι του υπερβολικά μακρινή. Βουρκώνω. Με σφίγγει στην αγκαλιά του. Αφοπλιστικά και αναπάντεχα με ρωτάει γιατί είμαι πάντα τόσο λυπημένη. Ξαφνιάζομαι… Νόμιζα ότι μαζί του τα κατάφερνα και φαινόμουν ευτυχισμένη. Ήμουν ευτυχισμένη… Πρέπει να είμαι πολύ θλιμμένος άνθρωπος και δεν καταλαβαίνει γιατί. Σιωπή. Δεν ήθελε να φανεί αδιάκριτος· θα έχω τους λόγους μου… που δεν θα τους μάθει. Θέλω να του παραδοθώ και να του πω τα πάντα μα δεν θα πω τίποτα. Κάτι τέτοια κάνουν τους άλλους να με λένε «μυστηριώδη», «ενδιαφέρουσα» κι ένα σωρό αηδίες. Εγώ είμαι απλώς συναισθηματικά ανάπηρη. Αυτό που για κείνους είναι μυστήριο, για μένα είν’ η αδυναμία μου να εκφράσω τον πόνο μου και να τους δείξω ποια είμαι, γιατί αν το κάνω θα φανώ αδύναμη. Και κάτι τέτοιο είναι ανεπίτρεπτο.

{jb_quote}Όλες οι ιστορίες θανάτου, εξάλλου, στην ουσία ιστορίες για την ίδια τη ζωή δεν είναι;{/jb_quote}

Αυτή η μακρά επεξεργασία του θανάτου (πέρασαν 20 χρόνια από όταν έγραψα το πρώτο διήγημα με τίτλο «Ο άνεμος») έγινε με έναν συγκεκαλυμμένο τρόπο μέσα από τις ιστορίες άλλων ανθρώπων. Πολλοί απ’ αυτούς τους χαρακτήρες όμως είμαι εγώ. Κάποιοι μπορεί να είναι κλέφτες, δολοφόνοι, τρόφιμοι, αλλά και απλοί μεροκαματιάρηδες. Σε μια ιστορία ο βασικός χαρακτήρας, που ουσιαστικά είμαι εγώ, σκοτώνει κάποιον ο οποίος επίσης είμαι εγώ. Είναι σαν να σκοτώνω τον εαυτό μου. Γι’ αυτό κιόλας, οι ιστορίες αυτές είναι σαν τα όνειρα που βλέπουμε, τα οποία κάτι άλλο θέλουν να μας πουν… Η ουσία τους λοιπόν βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια.

Η αντιμετώπιση του θανάτου είναι γενικώς αρκετά αποστασιοποιημένη και πολλές φορές παιχνιδιάρικη. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι οι πιο ακραίες ιστορίες που θα διαβάσετε δεν προκαλούν θλίψη.

Πλέον νιώθω ότι τον έχω νικήσει τον θάνατο όμως, τον φόβο του θανάτου δηλαδή, και έτσι ήρθε η ώρα να αποχωριστώ επιτέλους όλες αυτές τις ιστορίες που περίμεναν υπομονετικά μέχρι να δουν το φως και να περάσουν πλέον στα δικά σας χέρια. Έχουν περάσει τόσα χρόνια άλλωστε, που πλέον κι εγώ κάποιες φορές απορώ αν όντως τα έχω γράψει εγώ αυτά τα λόγια που θα διαβάσετε.

Από την ιστορία «Το κτήνος»:

Για μια στιγμή –μόνο για μια στιγμή– τολμά και να σκεφτεί πως η ζωή ίσως και να ’χει νόημα κι αξία. Τόσο η δική του όσο και των άλλων! Σκέψη πρωτόγνωρη… Την αποδιώχνει αμέσως με εκνευρισμό και ανησυχία. Ξαπλώνει στους τρισεκατομμύρια κόκκους άμμου. Περιεργάζεται τα πάντα γύρω του, το σώμα του. Κεντημένες σαν βυζαντινά ψηφιδωτά με αμμουδερές ψηφίδες, οι γυμνές του γάμπες στήνονται σαν πυλώνες στην ακροθαλασσιά και τις κοιτάζει ανέκφραστο. Στο βάθος, αραχνοΰφαντα νεφώδη πέπλα συγκρατούνε τα γαλάζια τ’ ουρανού, που αδημονούν να ξεχυθούν από ψηλά να καταπνίξουνε τους πάντες· και εκείνον και την ενοχλητική παρέα του.

Το ιδιαίτερο είναι ότι πρόκειται για ιστορίες με αβέβαιη κατάληξη, ενώ συγχρόνως γνωρίζουν όλοι πως κάποιος θα πεθάνει. Τα θέματα που πραγματεύονται τα διηγήματα είναι η μοναξιά, η ματαίωση, η αναζήτηση της ελευθερίας, η εκδίκηση, η τιμωρία, ο έρωτας, η κατάθλιψη… η λαχτάρα για ζωή τελικά. Όλες οι ιστορίες θανάτου, εξάλλου, στην ουσία ιστορίες για την ίδια τη ζωή δεν είναι;

Θανάτου 20 ιστορίες
Ονούφριος Ντοβλέτης
Εκδόσεις Βακχικόν
130 σελ.
ISBN 978-618-231-086-1
Τιμή €12,72