«Ο λυπημένος αμμόκηπος» του Άκη Παραφέλα

22:44 19/9/2024 - Πηγή: Diastixo

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ

με κοιτάζει επίμονα
και είμαι σίγουρος πάντα

ότι με βλέπει
σαν εκείνον

ότι με αποζητά
σαν εκείνον

τον άνθρωπο
που γίνομαι

όταν παίζω

ΕΜΠΛΟΚΗ

η εποχή που
μπορούσε να πει
την ιστορία του κόσμου

η εποχή που
ίσως κανείς δεν θα λέει
τη δική του ιστορία

ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ ΑΜΜΟΚΗΠΟΣ

μα δεν λυπάται
για την ερημιά του

λυπάται μόνον που
κανείς καμιά
δεν τον πιστεύει πως

κάποτε κι αυτή
μπορεί ν’ ανθίζει

ΜΥΡΜΗΓΚΟΦΩΛΙΑ

Μικροί

σωροί από σκόνη και
μέσα εκεί σημειώσεις κούπες στεγνές
θνητά υποδήματα και κάρτες δώρων
φίλων σου που ξέχασαν τα ρούχα τους
σε μιαν ακόμα προσπάθεια συγκατοίκησης
πριν μιαν ακόμα κρίσιμη μεγάλη μέρα ή
για να φύγει απλά ένα ακόμα βράδυ
κάπως ασήκωτο

Ποιος ξέρει τι άλλο
λίγο λίγο θα σωριάσεις
στην καρδιά σας;

Θα μείνει χώρος
για ένα τριαντάφυλλο;

Πόσα λοφάκια
θα υψώσετε στις παρυφές
των δρόμων
για να μην φεύγει
άδεια η ζωή;

Θα σας προσέξουν; Και
τέλος πάντων, χώρος θα μείνει
ν’ ακουμπάς κάπου τα φύλλα

από ένα μόνο
τριαντάφυλλο;

ΡΟΜΠΕΝ

αν σε γνώριζα, σίγουρα
θα ’σουνα φίλος μου
Σίγουρα θα ’σουνα απ’ τους φίλους μου
που θα ερωτευόμουν

Στον έρωτα πειθαρχώ
κυρίως πολιτικά
και έτσι

θα σε αγαπούσα και
θα σε αποκαλούσα – σύντροφε Ρομπέν
Και ύστερα θα ρωτούσα τρεις την ώρα
– Σύντροφε, ποιος πλούσιος
θα την πάθει κι απόψε από μας
πριν να τρυπώσουμε ξανά
στο σκοτεινό μας δάσος;

Μα θα εννοούσα επίσης – μετά από λίγο καιρό:
– Αυτό το παραμύθι, σύντροφε
για πόσο θα το παίζουμε ακόμα, πού θα βγάλει;

Τα λάφυρα δεν τον ξορκίζουν τον σερίφη
και άσε που, εννιά στις δέκα, σύντροφε
τις καταστρέφουνε τις σχέσεις
Ναι, και αυτά, ευθέως, σαν μπολσεβίκος
θα σ’ τα έλεγα, αν σε γνώριζα.

Γιατί, ας το δεχτούμε, σύντροφε Ρομπέν
και οι φίλοι που ερωτεύονται, διαφωνούν
ιδίως αν ερωτεύονται πολύ
και ιδίως αν κάποτε χρειαστεί
να σκοτωθούν κυνηγημένοι

ΓΚΑΛΙΒΕΡ

τα μεγάλα ταξίδια λένε ψέματα Γκάλιβερ
Πότε δεν σε πάνε στο άγνωστο

Πουθενά δεν σε πάνε. Αυτή
είναι η αλήθεια. Ο δρόμος τους
είναι συνήθως γνωστός απ’ την αρχή
Βλέπεις, να είμαστε ειλικρινείς

σε τρομάζει και σένα το κατώφλι
Στην ουσία του δεν έχει διαφυγή να υποσχεθεί
Και πού να δεις το καθαρό αυτοκίνητο που περιμένει
το λεωφορείο των κτελ, τα διόδια και
κάθε τόσο το τηλέφωνο που θα χτυπά και

μην παριστάνεις τον ανήξερο
Γνωρίζεις τον ιλιγγιώδη κύκλο Γκάλιβερ. Τον τροχό
τον έχεις διανύσει τόσες φορές. Κάποτε μάλιστα
έκανες πως γυρνούσες με χίλιες δυο ιστορίες
πως ήσουν τάχα πια σοφός, μα
Γκάλιβερ περιστρεφόμαστε, το ξέρεις
Πάλι και πάλι, στο ίδιο σημείο
Περιστρεφόμαστε

Και αυτή την περιστροφή
–έως καταστροφής–
τολμάμε κάποτε να την πούμε
ακόμα κι επανάσταση

Και καλά κάνουμε

Ο Άκης Παραφέλας γεννήθηκε το 1989 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται. Έχει εκδώσει το βιβλίο ποίησης Παρασημαντική (Εκδόσεις Θράκα, 2018, 22021 Εκδόσεις Ενύπνιο – βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή περιοδικού Ο αναγνώστης), ενώ μεταφράζει από τα γερμανικά (π.χ. Björn Kuhligk, Η γλώσσα του Γιβραλτάρ, Εκδόσεις Ενύπνιο, 2022). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.